نکته ای که دوست داشتم این بود که کیانیان خیلی جاها باصداقت حرف زده بود حتی از خلافهای رانندگی و سواستفاده از معروف بودنش و... . اما یه جاهایی هم سعی کرده بود تعریف خودشو کنه ولی به نظرم با مورد اول میشد از مورد دوم چشم پوشی کنی. یه سری از خاطرات بامزه بودن و یه سریا حرفی برای گفتن داشتن یه سریا هم نه بامزه بودن نه حتی حرفی داشتن جوری که آدم از خودش میپرسید آخه چرا باید این خاطره تو کتابی چاپ بشه! به نظرم اگه قرار بود کتاب فقط شامل خاطرههای دسته اول و دوم باشه تعداد صفحات نصف میشد. در کل برای خوندن در مواقعی که حوصله اتون سررفته خوبه و جنبه سرگرمی داره. خوندنش خالی از لطف نیست ولی جوری هم نیست که بخوام پیشنهاد کنم حتما بخونید. مثل اینکه نسخه صوتی این کتاب با صدای خود آقای کیانیان هم موجوده. به نظرم نسخه صوتیش باید جذابتر از خود کتاب باشه.
در رفتار ایشان باید این مردم نازنین را دید.