کتاب گویای «دو امام مجاهد» امام حسن و امام حسین(ع)، ۶ گفتار از آیت الله العظمی خامنهای (مدظله العالی) در تحلیل مبارزات سیاسی حسنین(ع) در سالهای ۵۱ و ۵۲ ایراد شده و به همت مجموعه ایران صدا در هفت فصل به مدت زمان ۱۷۸ دقیقه تولید شده است. دو گفتار اول کتاب، شامل دو سخنرانی ایشان در فروردین سال ۵۱ است که در حسینیه ارشاد تهران انجام شده است. معظمله در این دو جلسه که به مناسبت ایام شهادت امام حسن(ع) در آخر ماه صفر برگزار شده، علاوه بر شرح نظریه «انسان ۲۵۰ ساله» به جایگاه والا و مهم امام حسن(ع) در این دوران و چرایی دست کشیدن از جنگ و علل پذیرفتن آتشبس و بیان تفاوت شرایط امام حسن و امام حسین (ع) پرداختهاند. گفتار سوم تا پنجم اثر، اختصاص به سه سخنرانی ایشان در شب تاسوعا، عاشورا و شام غریبان محرم ۱۳۹۴ هجری قمری (مصادف با بهمن ۱۳۵۲) با موضوع «تحلیل قیام حسینی» دارد. این سه سخنرانی در مسجد کرامت مشهد ایراد شدهاند. ایشان در گفتار سوم به اهمّیّت آشنایی با علت قیام امام حسین(ع) و طرح برخی از نظریات اشتباه و ناقص در این زمینه میپردازند و با تأکید بر ماهیت انقلابی داشتن حرکت ایشان، بحث را به پایان میبرند. در گفتار چهارم به اهداف قیام حسینی اشاره و برای روشن شدن مطلب به تحلیل ریشههای آن میپردازند ایشان با انقلاب دانستن بعثت پیامبر اکرم(ص)، دگرگونیهایی را که پس از ظهور پیامبر اسلام در جامعه جاهلی آن روز ایجاد شد، برمیشمرند. معظمله اهمّ اهداف پیامبر را، گستراندن تفکر توحیدی و نفی عبودیّت طواغیت، از بین بردن اختلافات طبقاتی و ناعدالتیها و تکریم انسان میدانند. ایشان با پرداختن به موضوع انحراف جامعه اسلامی از اهداف بعثت، به ترسیم شرایط دوران خلفای سهگانه اول به ویژه خلیفه سوم میپردازند. این گفتار با مرور اجمالی اقدامات امیرالمومنین و امام حسن(ع) برای بازگرداندن قطار از ریل خارجشده جامعه اسلامی خاتمه مییابد. در گفتار پنجم پس از مرور سریع مباحث دو گفتار قبل، به دوران امام حسین(ع) و اقدامات ایشان اشاره میکنند و بحث مستوفا و مستندی را در این زمینه ارائه میدهند. نکته جالب توجّه در این گفتار، قسمت پایانی آن است که با دعوت مخاطب به تفکر در اهداف قیام امام حسین (ع) با نقل داستان «طوطی و بازرگان» همگان را به انقلاب بر ضد یزیدیان دعوت میکنند. ایشان پس از آزادی از زندان حکومت طاغوت (۲۲/آبان/۱۳۵۰) به شدت تحت نظر ساواک بودهاند که گزارش جلسات مختلف ایشان در مساجد و منابر و حوزه، در اسناد ساواک وجود دارد. اهمیت شرایط آن زمان برای ایشان به وجهی بود که با وجود بیماریای که در آن سه روز داشتند، بیش از یک ساعت و ایستاده برای عزادارانی که در مسجد کرامت جمع شده بودند به ایراد سخن پرداختهاند. آیتالله خامنهای (مدظلهالعالی) در سال ۵۲ برای تبلیغ و سخنرانی به تهران میآیند. ایشان در این مدت، در جلسات مختلفی به ایراد سخن پرداختهاند. از جمله آن جلسات، جلسات هیئت انصارالحسین(ع) تهران است. این هیئت از هیئات انقلابی تهران بود و در مناسبتهای مختلف با دعوت از سخنرانان انقلابی، سعی در تنویر افکار جوانان پرشور و انقلابی داشت. ایشان از سوّم تا دوازدهم محرم در ده جلسه بحث «سیره مبارزاتی امامان معصوم(ع)» را از ساعت ۷:۳۰ تا ۹ صبح مطرح کردهاند که این ده گفتار با عنوان کتاب «همرزمان حسین(ع)» از سوی انتشارات انقلاب اسلامی منتشر شده است. گفتار آخر کتاب حاضر، مربوط به سخنرانی شب عاشورای معظمله در محرم سال ۱۳۹۳ هجری قمری (مصادف با ۲۴/بهمن/۱۳۵۲) در این هیئت است. در این گفتار با نقد سه نظریه در باب قیام حسینی، نظریه چهارمی بهعنوان نظریّه صحیح اثبات میشود. ایشان هدف قیام حسینی را تجدید حیات انقلاب پیامبر اعظم(ص) میدانند و در این گفتار نیز بهطور ضمنی و در لفافه مخاطب خود را دعوت به الگوبرداری از حرکت امام حسین(ع) در قیام بر ضد دشمنان اسلام و حاکمان طاغوتی میکنند. این گفتار اگرچه که ممکن است در برخی از مضامین با گفتارهای سوم تا پنجم مشابهتهایی داشته باشد، ولی وجود برخی از امتیازات در آن، باعث شد تا در کتاب حاضر درج شود. نوع نگاه معظمله در این ۶ گفتار، بسیار بدیع است و با اینکه در زمان ایراد این بیانات در سن ۳۲ و ۳۳ سالگی بودهاند. منابع روایی و تاریخی متعددی مورد استفاده ایشان قرار گرفته است که سخنرانی ایشان را بسیار متفاوت از سخنرانیهای معمول آن زما
کتاب کتاب گویای دو امام مجاهد