«حلقهی وصل» همان کلامی است که ما بین سخنرانی و روضه برای اتصال بین محتوای سخن با روضه گفته میشود. حلقهی وصل میتواند یک داستان، روایت، بیان قطعهی تاریخی مرتبط، کرامت یا معجزه و یا حکایت متناسب باشد. در گذشته آنچه بیشتر در میان خطبا و سخنرانان رواج داشته است بهرهگیری از موضوعات قرآنی، روایی و دعایی به عنوان حلقه اتصال مراثی اهلبیت(ع)، بویژه روضهها و مصائب کربلا ارتباط بوده است…
کتاب رموز روضه خوانی