ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند مشتاقم، از برای خدا، یک شکر بخند (حافظ) طنز چیست؟ فرق آن به هزل و هجو و فکاهه چیست؟ چگونه می‌شود در یک متن یا فیلمنامه، خنده آفرینی کرد؟ آیا حافظ هم در غزل‌های عارفانه و عاشقانه‌اش طنزآوری کرده است؟ چه کنیم تا مثل کیومرث صابری (گل آقا) طنزهای‌مان خواندنی و ماندنی شود؟… این سوالات و ده‌ها سوأل دیگر، سوال‌هایی است که اهل ذوق و علاقمندان به طنز در مواجهه با طنزپردازان مطرح می کنند و متأسفانه، کمتر هم پاسخ قانع‌کننده و راه گشا می‌گیرند. ابوالفضل زرویی نصرآباد، طنز پرداز و پژوهشگر، در حدیث قند کوشیده است تا به این سوالات و بسیاری سوالات دیگر پاسخ دهد.
کتاب حدیث قند
نیستان
ابوالفضل زرویی نصرآباد
