کتاب غول رنگین کمون خوار تنبون به دست

داداشی پای فیلم های بزرگ ترها می نشست؛ همین هم خواب هایش را پر کرده بود از تمام آدم بدهای فیلم های بزرگانه. آن شب باز داداشی خواب بد دیده و از خواب پریده بود. گندم و داداشی هر دو از این وضع حسابی کلافه بودند، آن قدر که گندم تصمیم گرفت بالشت خودش را که پر بود از خواب های قندی و خوش خوشان های رنگی رنگی، به داداشی بدهد و خودش هم، بالشت داداشی را که پر بود از همه ی آدم بدهای فیلم های بزرگانه، زیر سرش بگذارد.