کتاب غلامرضا غلامرضا را کشت
نویسنده:
مهدی میرمحمدی
معرفی کتاب غلامرضا غلامرضا را کشت
کتاب «غلامرضا غلامرضا را کشت» نوشته‌ی مهدی میرمحمدی، اثری پژوهشی برای نزدیک شدن به زندگی غلامرضا تختی، کشتی گیر شناخته‌شده‌ی ایرانی است. این کتاب که در دسته‌ی ادبیات مستند و یا ناداستان قرار می‌گیرد براساس راوی دوم شخص نوشته‌شده و لحظه‌به‌لحظه‌ی ساعات منتهی به مرگ غلامرضا تختی را برای مخاطب بازگو می‌کند. میرمحمدی در این کتاب حکایتی متفاوت از قهرمان محبوب ملی، که با زندگی و مرگش در حافظه‌ی تاریخی ایران ماندگار شده را روایت می‌کند. میرمحمدی به‌رغم ارادت آشکاری که در اثر به جهان پهلوان تختی نشان می‌دهد، در عین‌حال بر پایه‌ی اسناد معتبر پژوهشی منصفانه و دقیقی را تبدیل به روایتی جذاب از زندگی غلامرضا تختی کرده است.
داستان «غلامرضا غلامرضا را کشت» که در 469 صفحه نوشته‌شده با این جمله جسورانه آغاز می‌شود: «به هتل آتلانتیک خوش‌آمدید آقای تختی. چیزی به پایان روز جمعه ۱۵ دی ۱۳۴۶، نمانده است که وارد هتل می‌شوید. تا دو روز دیگر صحنه‌ی مرگ شما در این هتل اجرا خواهد شد.»
مهدی میرمحمدی در این کتاب قدم بزرگی برای نزدیک‌شدن به حقیقت بی‌غبار زندگی غلامرضا تختی برداشته است. در بخشی از متن کتاب آمده: «دهم شهریور 1341 زلزله‌ای شهرستان بوئین‌زهرا در استان قزوین را لرزاند. آن زمان، تختی به‌تازگی و بعد از یک عمل جراحی و گذراندن دوره‌ی درمانی از نیویورک به ایران بازگشته بود. در سیزده شهریور 1340 تختی به مجموعه‌ی کیهان رفت و خبر داد که می‌خواهد فردا با دوستانش برای جمع‌آوری کمک‌های مردمی به نفع زلزله‌زدگان از دوراهی یوسف‌آباد تا میدان راه‌آهن راه‌پیمایی کند. در جریان همین دیدار است که تختی با گزارش‌نویس کیهان ورزشی هم‌صحبت می‌شود و از اشباع‌شدنش از کشتی و خداحافظی با تشک می‌گوید. گزارش کیهان ورزشی با این حرف‌های تختی به پایان می‌رسد: «دنیای تازه‌ی من شروع شده. می‌خوام برای مردم باشم. تو مایلی به من کمک کنی تا وظیفه‌ی وجدانی خودمون رو در قبال زلزله‌زده‌ها ادا کرده باشیم؟» اینچنین تختی برای جمع کردن کمک به خیابان می‌آید و صحنه‌های باشکوهی از همراهی مردم با قهرمان ثبت می‌شود. او ابتدا از طریق روزنامه‌ی کیهان اعلام می‌کند که چهارشنبه، چهارده شهریور، گروهی از دوستان او در مسیر دوراهی یوسف‌آباد تا میدان راه‌آهن در هفده نقطه از شهر حضور خواهند داشت تا پذیرای کمک‌های مردمی باشند. خودش نیز با دوستان ورزشکارش ساعت هشت صبح از دوراهی یوسف‌آباد به سمت میدان راه‌آهن خواهد رفت تا در میان راه، کمک‌های مردمی را جمع کند.»
داستان «غلامرضا غلامرضا را کشت» که در 469 صفحه نوشته‌شده با این جمله جسورانه آغاز می‌شود: «به هتل آتلانتیک خوش‌آمدید آقای تختی. چیزی به پایان روز جمعه ۱۵ دی ۱۳۴۶، نمانده است که وارد هتل می‌شوید. تا دو روز دیگر صحنه‌ی مرگ شما در این هتل اجرا خواهد شد.»
مهدی میرمحمدی در این کتاب قدم بزرگی برای نزدیک‌شدن به حقیقت بی‌غبار زندگی غلامرضا تختی برداشته است. در بخشی از متن کتاب آمده: «دهم شهریور 1341 زلزله‌ای شهرستان بوئین‌زهرا در استان قزوین را لرزاند. آن زمان، تختی به‌تازگی و بعد از یک عمل جراحی و گذراندن دوره‌ی درمانی از نیویورک به ایران بازگشته بود. در سیزده شهریور 1340 تختی به مجموعه‌ی کیهان رفت و خبر داد که می‌خواهد فردا با دوستانش برای جمع‌آوری کمک‌های مردمی به نفع زلزله‌زدگان از دوراهی یوسف‌آباد تا میدان راه‌آهن راه‌پیمایی کند. در جریان همین دیدار است که تختی با گزارش‌نویس کیهان ورزشی هم‌صحبت می‌شود و از اشباع‌شدنش از کشتی و خداحافظی با تشک می‌گوید. گزارش کیهان ورزشی با این حرف‌های تختی به پایان می‌رسد: «دنیای تازه‌ی من شروع شده. می‌خوام برای مردم باشم. تو مایلی به من کمک کنی تا وظیفه‌ی وجدانی خودمون رو در قبال زلزله‌زده‌ها ادا کرده باشیم؟» اینچنین تختی برای جمع کردن کمک به خیابان می‌آید و صحنه‌های باشکوهی از همراهی مردم با قهرمان ثبت می‌شود. او ابتدا از طریق روزنامه‌ی کیهان اعلام می‌کند که چهارشنبه، چهارده شهریور، گروهی از دوستان او در مسیر دوراهی یوسف‌آباد تا میدان راه‌آهن در هفده نقطه از شهر حضور خواهند داشت تا پذیرای کمک‌های مردمی باشند. خودش نیز با دوستان ورزشکارش ساعت هشت صبح از دوراهی یوسف‌آباد به سمت میدان راه‌آهن خواهد رفت تا در میان راه، کمک‌های مردمی را جمع کند.»
دسته بندی های کتاب غلامرضا غلامرضا را کشت
محصولات مرتبط با کتاب غلامرضا غلامرضا را کشت
نظر کاربران در مورد "کتاب غلامرضا غلامرضا را کشت"
1 نظر تا این لحظه ثبت شده است
1 نظر تا این لحظه ثبت شده است
سلام ما کسی راداشتیم که تختی که جای خودش درزمان خودش شیر مرد وپهلوان بود او بشکه ۲۲۰ لیتر نفت رو خودش درون تراکتور تریلی میانداخت قطر بازوانش از پهلوان تختی بزرگتر زورش بیشتر خودش به نوعی مهندس کشاورزی بوده متاسفانه استعداد این بزرگ مرد کشف نشد حتی پسرش اوهم همن طور خداوند روحشان را شاد کند مرحوم قاسم خان زارعی وفرزندش فرهاد زارعی خداوندبیامرزدشان مادر نزاییده‌همچون این مردان را واقعا حیف حیف که‌استعداد شان کشف نشد بخاطر روستایی دور افتاده بودند ولی در محله‌های خودشان مشهور بودند
1402/09/18
|
توسطناصر زارعی - کاربر سایت
0
|
پاسخ ها
خب که چی؟ چه ربطی داشت؟!
1402/09/25|توسطکاربر سایت
3
فکر کنیم و بی ربط ننویسیم
1402/10/01|توسطمحمد کاظمی
4
خعیلی تاثیر گذار بود
1402/10/17|توسطکاربر سایت
3
آقا تختی پیامبر زمان بود
1403/02/29|توسطمسعود کرمی - کاربر سایت
0