«انوشیروان» باآنکه به چنین ثروت زیادی نیاز داشت هرگز حاضر نشد چنین اجازهای به پسر کفشفروش بدهد. در آن دوران تنها کسانی که از خانواده موبدان و دبیران بودند میتوانستند درس بخوانند. این ماجرا را فردوسی در شاهنامه نقل میکند و پیداست که این کفشفروش که میتوانسته هزینه یک جنگ را پرداخت کند، یک تاجر بزرگ کفش بوده است.