داستان، یکی از عناصر فرهنگی است که می‌توان ردپای آن را در تمام فرهنگ‌ها و آیین‌ها دید. هرچند ممکن است امروزه داستان معنای متفاوتی داشته باشد، اما نباید پیشینه و قدمت آن را از میان برد. قدمتی که افسانه و حکایت‌های مختلف را دربر می‌گیرد و آن را می‌پرروراند تا به چیزی که امروزه میشناسیم، تبدیلش می‌کند. داستانی که از گذشته وجود داشته است و ریشه‌های آن را باید در میان آثار قصه گویان گمنامی جستجو کرد که تنها با آثارشان شناخته می‌شوند.
کتاب فرج بعد از شدت که در فارسی با نام از غم به شادمانی نیز شناخته می‌شود، یکی از همین کتاب‌ها است. این کتاب اثری است از قاضی محسن تنوخی که اولین بار به دست عوفی و بار دوم به دست حسن بن اسعد دهستانی به فارسی ترجمه شده است. کتابی که مجموعه‌ای از حکایات مختلف را در بر دارد.
درباره نام گذاری این اثر نیز اینطور گفته‌اند که چون اهل زمانه او به غصه و اندوه مبتلا بودند و بعدا به دولت و شادمانی و کامیابی رسیدند، نام آن را فرج بعد از شدت یا همان از غم به شادمانی گذاشتند.
زهرا یاراحمدی در کتاب هنر روایت، تحلیلی بر حکایات فرج بعد از شدت نسخه دهستانی نوشته است. او کتاب، نویسنده و مترجم آن را معرفی کرده است، باب‌های آن را توضیح داده است و ویژگی‌های داستان‌های غنایی آن را برشمرده است. در فصل آخر نیز تجزیه و تحلیلی بر روی حکایات انجام داده است.
کتاب هنر روایت
تیرگان