مسألهی 4- هر مسلمان عاقل و مکلفی به حکم ایمانش میداند که در برابر احکام الهیه مسئولیتی مستقیم دارد، زیرا خطابهای قرآن و سنت همگان را - بدون واسطهی دیگران در بر میگیرد، و ناگزیر هر مکلفی باید این احکام را بر پایهی «کتاب و سنت» بداند تا بتواند به آنها عمل کند، و در هر صورت آیاتی مانند: ولا تقف ما لیس لک به علم» (سورهی إسرا، آیهی 39) مسئولیت دانستن علمی صحیح و شایستهی احکام اسلامی را بر عهدهی همهی مسلمانان مکلف نهاده، و آنها را در پیروی از آن چه به آن علم و اطمینان ندارند باز داشته، و راه دنبال روی و تقلید کورکورانه و ناآگاهانه را به طور کلی به روی همگان بسته است، که شخص مسلمان هر اندازه هم از مسائل اسلامی ناآگاه باشد پیر و پیش از آن چه مطرح است بایستی از روی آگاهی باشد و پس. آری قرآن راههای علمی را بروی کل مکلفان گشوده ولی گروهی به عنوان انسداد باب علم، راه علم را بروی خود و دیگران بستهاند، و به جای آن راه ظن و گمان را گشودهاند. گویی خدای تعالی - نعوذ بالله - از بیان قاطعانهی علمی برای ما مکلفان عاجز، با خائن و پا نادان بوده است.