محوطه سازی و آرایش و کاشت درختان، گل ها و گیاهان در ایران تنها به باغ ها محدود نمی شود. محوطه های سبز و حوض ها و گاه مسیرهای آب در بسیاری از بناهای معماری ایران در ایجاد کیفیت های معمارانه نقش اساسی دارند. به نظر می رسد اولین سرچشمه های منظره پردازی در ایران به زمانی بر می گردد که ایرانیان اقدام به ساخت فضاهایی سبز در محوطه پیرامون خانه های خود نمودند. آن ها باغچه هایی را که در اطراف بنا می ساختند "په اره دئسه" می نامیدند، که به معنای دژ یا "دیس" بود.