باید توجه داشت که قرآن بر امکان و ضرورت تدّبر بر آیات خود از سوی مردم تأکید می‌کند و از سوی دیگر امکان سوء‌استفاده از آیات متشابه یا امکان سوء برداشت از سوی غیر مومنان و افراد فاسق و غیرمتقی را یادآور می‌شود. خداوندی را که آگاه بر قلوب بندگان است به عنوان مالک یوم الدین معرفی می‌کند تا هیچ نگرانی و اضطرابی برای کسانی که بی‌زیغ و بی‌مرض پا به این وادی گذاشته‌اند وجود نداشته باشد.
به همین جهت، هنگامی که از فهم قرآن سخن گفته می‌شود، باید توجه کنیم که نه به طور مطلق می‌توان فهم مشترکی را در تمام ابعاد انتظار داشت و نه این فهم خاص و غیرمشترک، چیزی را از کنترل و تسلط ارسال‌کنندۀ پیام خارج می‌سازد.
آن فهمی که منطبق با هدایت و نور الهی باشد، حق خواهد بود و آن فهمی که منطبق بر منیّت و زیغ قلب و بیماردلی و … باشد باطل خواهد بود و مرجع تشخیص هم کسی نیست جز خود خدا!
کتاب درآمدی بر قرآن پژوهی
نشر فرهنگ اسلامی
سید مجتبی حسینی
