دیوان حافظ کتابی ارزشمند است که همهٔ اشعار باقی‌مانده از حافظ را در خود دارد. بیشتر این شعرها به زبان فارسی است، اما اشعار ملمّع و یک غزل تمام عربی هم در آن وجود دارد. مهم‌ترین بخش این دیوان، غزلیات است. شعرهایی در دیگر قالب‌های شعری مانند قطعه، قصیده، مثنوی و رباعی هم در این دیوان هست. دیوان حافظ را، به احتمال زیاد، اولین بار بعد از مرگ او، محمد گلندام گردآوری کرده‌است. اما بعضی از گزارش‌های تأییدنشده حاکی از آن است که حافظ دیوان خود را در 770 ه. ق، یعنی بیش از بیست سال قبل از مرگش ویرایش کرده است اما هیچ‌چیز از این نسخه باقی نمانده است.حافظ در طول زندگی خود با بسیاری از پادشاهان و درباریان تعامل داشت، با اهل علم و ادب و شعر هم‌نشینی می‌کرد و از احوال صوفیان و درویشان باخبر بود. اما هیچ گناهی را سنگین‌تر از مردم‌فریبی و ریاکاری نمی‌دانست و همواره به افراد متظاهر در اشعارش حمله می‌کرد، دیوان حافظ هم عرفان است هم عشق و هم بی‌ارزش‌کردن رفتار ریاکاران و مردم‌فریبان. سرشار است از اصطلاحات صوفیانه، ذوق شاعرانه و تجلیات فلسفی و حکیمانه. حافظ در اشعارش به‌اوج‌رسانندهٔ تلاش شاعران دیگر است و توانسته است توازنی زیبا میان عرفان و عشق پیدا کند و آن را در غزل‌هایش به نمایش بگذارد و آن‌چنان در این کار توانا بوده که مرز معشوق آسمانی و زمینی در اشعارش مشخص نیست.در این کتاب با توجه به شرح و تفسیر هر بیت در روبروی آن در صفحه مقابل دسترسی آسان به مخاطب را داده است انتشارات کومه اقدام به چاپ این اثر ارزشمند نموده است.
کتاب شرح و تفسیر عرفانی دیوان حافظ
