بیوانفورماتیک و اومیکس، دو حوزه تحقیقاتی مهم برای درک سیستم های مولکولی هستند. این سیستم ها زیربنای عملکردهای مختلف در گیاهان را تشکیل می دهند. هدف مطالعات اومیکس، شناسایی و تعیین کمّیت همه مولکول های زیستی است که در ساختار، عملکرد و دینامیک یک سلول، بافت یا ارگانیسم نقش دارند. سنجش های مبتنی بر اومیکس را می توان برای مطالعة تعاملات پیچیده بین عوامل ژنتیکی و محیطی متعددی به کار برد. بیوانفورماتیک، ابزار حیاتی برای دسترسی به مجموعه داده های اومیکس و جمع آوری دانش زیستی است. از تجزیه و تحلیل توالی تا شناسایی ژن ها، خوشه بندی توالی های مرتبط و مطالعه روابط تکاملی با استفاده از فیلوژنتیک از وظایف اصلی بیوانفورماتیک هستند. اطلاعات زیستی حاصل از بیوانفورماتیک، برای ایجاد پایگاه های داده و حاشیه نویسی یک مولکول ناشناخته در ارگانیسم های جدید استفاده می شود. در واقع، بیوانفورماتیک شاخه ای میان رشته ای از علوم زیستی است که به زیست شناسان کمک می کند اطلاعات بیولوژیکی را از داده های اومیکس استخراج و تفسیر کنند.
کتاب راهبرد بیوانفورماتیک در مطالعات اومیکس گیاهی
دانشگاه تهران