فعالیت‌های آموزشی هر کشور را می‌توان نوعی سرمایه‌گذاری برای آینده دانست. هدف اصلی این سرمایه‌گذاری با توسعه‌ی انسانی و یا به عبارتی، رشد آگاهی و توانایی‌های بالقوه‌ی انسان است. با پیشرفت روزافزون علوم و فناوری نقش آموزش و پرورش دچار دگرگونی شده است به طوری که وظیفه‌ی اصلی نظام آموزشی، کشف و پرورش استعدادها و توانایی‌های دانش‌آموزان، برای شرکت در فعالیت‌های سازنده‌ی اجتماعی است.
در این میان با گذشت بیش از یک قرن از نهادینه‌شدن نظام آموزش رسمی در ایران و با مروری بر آمار نگران کننده‌ی مردودان مقطع ابتدایی نظام آموزشی کشور بین سال‌های 1376-1381 ه ش، به ویژه در مناطق محروم می‌توان دریافت که نارسایی‌هایی در نظام آموزشی وجود دارد که باعث تحقق نیافتن اهداف آموزشی در این مقطع می‌گردد. به نظر می‌رسد حلقه‌ی مفقودشده‌ی فرایند آموزشی کشور نیز در نظام ارزشیابی خلاصه شده باشد. منظور از ارزشیابی فرآیند منظمی است که با استفاده از روش‌های خاص و به شیوه‌ای علمی و به منظور آگاهی از پیشرفت تحصیلی، بهبود یا تغییر فرآیند آموزش و اطلاع از تغییرات ایجاد شده در ساخت‌شناسی و فرآیندهای ذهنی یادگیرندگان صورت می‌گیرد.
مولفان در این نوشتار سهمی بر معرفی و تبیین ارزشیابی توصیفی جهت ارائه هرچه بهتر در اجرای مهارت‌ها، روش‌ها و مراحل اجرا توسط معلّمان و دیگر دست‌اندرکاران جامعهٔ آموزشی و پرورشی در مدارس ابتدایی داشته‌اند در بخش پیوست کتاب نمونه‌ی تصاویر کارنامه‌ی ارزشیابی توصیفی و نمون برگ‌های آن آورده شده است.
کتاب ارزشیابی توصیفی
آوای نور