فلسفه عرفان نظری پس از بحث درباره نظریه سنجش پذیری گزاره‌های عرفانی، به میزان عرفان نظری می‌پردازد تا منطق کشف صدق و خطای این دست از گزاره‌ها که امکان خطا دارند، تبیین کند. این میزان به مثابه یک دستگاه شناختاری بر دو قسم میزان دینی و میزان عقلی تقسیم می‌شود که هر یک از این دو دارای دو گونه معیارهای پایه و غیر پایه هستند. معیارهای پایه که ضروری و یقینی هستند در میزان دینی احتجاجات نام دارند که ادله پیشااجتهادی، ادله مثبته و مدارک کافی و ثابت و منشا قطع اخص و در میزان عقلی ضروریات نام دارند که اصول همگانی، پیشاتجربی و ضروری‌الصدق هستند. معیارهای غیر پایه که نظری هستند، در میزان دینی تنجیزات نام دارند که ادله اجتهادی ادله منجزه، مدارک مشروط و متغیر و منشأ قطع اعم هستند و در میزان عقلی همان نظریات هستند که اصول غیر همگانی، استدلالی اما پیشاتجربی و ممکن‌الصدق هستند.
پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی