کتاب زمان و مکان ، هفت در

کتاب «زمان و مکان، هفت در» مجموعه‌ای از دو نمایشنامه به قلم بوتو اشتراوس است که به پیچیدگی‌های وجود انسان، ارتباطات و گذر زمان می‌پردازد. اشتراوس، نمایشنامه نویس و نویسنده برجسته آلمانی، به خاطر آثار پیچیده، فلسفی و تامل برانگیزش که اغلب جنبه‌های عمیق‌تر انسان را بررسی می‌کند، شناخته شده است. نمایشنامۀ نخست، «زمان و مکان»، که اولین بار در سال 1989 اجرا شد، نمایشی است که سیالیت زمان و ماهیت پراکنده تعاملات انسانی را بررسی می‌کند. محیط نمایش یک اتاق است که در آن شخصیت‌های مختلف وارد و خارج می‌شوند و هر کدام داستان‌ها، احساسات و دیدگاه‌های خود را به اشتراک می‌گذارند. این اتاق نمونه‌ای از یک جهان کوچک است که منعکس کننده هرج و مرج و پیچیدگی زندگی خارج از دیوارهای آن است. شخصیت‌های نمایشنامه نمادین هستند و جنبه‌های مختلف تجربه انسانی را نشان می‌دهند، یک شخصیت بسیار بی‌صبر است که نماد شتاب و استرس دنیای امروز ما می‌باشد یا شخصیت دیگر دختری از خیابان است که مضامین سازگاری و بقا در دنیای خشن را منتقل می‌کند. نمایشنامۀ دیگر، «هفت در»، باز هم در موضوع ماهیت انسان غور می‌کند. این نمایشنامه حول مجموعه‌ای از نگاره‌ها ادامه می‌یابد که هر کدام پشت یکی از هفت در قرار دارند. هر نگاره سناریوی متفاوتی را ارائه می‌کند، از رئال گرفته تا سوررئال، و شخصیت‌هایی را نشان می‌دهد که با جنبه‌های مختلف زندگی خود دست و پنجه نرم می‌کنند. هفت در به عنوان استعاره‌ای برای مراحل و جنبه‌های مختلف زندگی عمل می‌کند. هر دری به صحنه جدیدی باز می‌شود و مبارزات، خواسته‌ها و ترس‌های شخصیت‌ها را آشکار می‌کند. ساختار اپیزودیک نمایشنامه به اشتراوس اجازه می‌دهد تا طیف وسیعی از تجربیات و احساسات انسانی، از عشق و از دست دادن تا امید و ناامیدی را به نمایش بگذارد. هر دو نمایشنامه با سبک متمایز اشتراوس که ترکیبی از زبان شاعرانه با تفسیر اجتماعی تند است، نوشته شده‌اند و استفاده او از نمادگرایی و تمثیل به وی اجازه می‌دهد تا به موضوعات پیچیده به شیوه‌ای ظریف و قابل تامل بپردازد.