این کتاب بزرگانی را در خود دارد اندیشمند که آثار فاخرشان بی زمین و زمانند و مرزشکن و به هر سرزمینی ره یافته اند گویای درد زمانه ی مردمانش بوده اند و بیانگر درد مشترک مردم ما نیز.
نمونه های برجسته در مقاله ی تراژدی و آدمهای معمولی آرتور میلر این است که احساس تراژیک هنگامی در ما برانگیخته میشود که در حضور شخصیتی باشیم که آماده است زندگی اش را فدا کند تا تنها یک مسئله را در امان نگه دارد و آن شأن و جایگاه انسان است در جامعه - اورستس، هملت مدآ و ...»
و یا در نمایش نامه ی جزیره آثول فوگارد سرنوشت دو زندانی دادخواه در آفریقای جنوبی در دوران رژیم آپاراتاید را هنرمندانه و نمایشی گره میزند به سرنوشت دردناک آنتیگن نوشته (سوفوکل) که یک تنه در برابر کرئون، فرمانروای ستمگر و خودکامه می ایستد.
و یا در کشتار بیگناهان ویلیام سارویان عدالت و داوری را در دوران خودکامگی و دیکتاتوری جو مک کارتی - سناتور آمریکایی در دهه های ۶۰ و ۵۰ - و پیگرد و بازداشت هنرمندان برجسته ی آن سال را به شیوه ای تأثیرگذار و تکان دهنده به چالش میکشد.
کتاب انسان جامعه تراژدی
شباهنگ
مجموعه ی نویسندگان