کتاب فضا، تفاوت، زندگی روزمره؛ خوانش هانری لوفور

عمیق ترین دشواری های امروز سیاره تنها منازعات ژئوپلیتیک و تباهی های اقتصاد جهانی نیست. این دشواری ها همچنین در مراکز کلان شهری در حال تکوینند؛ چنان که به تازگی در شورش های حاشیه شهری پاییز ۲۰۰۵ در فرانسه به وضوح شاهد بودیم و به وسیله سوژه هایی نه به طور کامل پسااستعماری هدایت می شد. آنچه در این مورد در فرانسه رخ داد، باید به خوبی درک شود، به ویژه به وسیله دانشجویان سیاست که درگیر نظریه انتقادی هستند. افزون بر این، معدودی از شارحان رادیکال نظریه انتقادی به تلاش علیه شرایطی پیوستند که سبب شعله ور شدن حاشیه ( ۹) شد و آنها را در راستای محور فضایی زمانی رخدادهای ۱۸۴۸، ۱۸۷۱ و ۱۹۶۸ قرار داد: آلن بدو ( ۱۰) از « بیگانه های غیرقانونی » طرف داری می کند؛ پیر بوردیو نئولیبرالیسم را نکوهش می کند و اتین بالیبا ( ۱۱) از « حق به شهر » ( ۱۲) در مقابل نژادپرستی نو دفاع می کند. ( ۱ ) حتی کتاب یاغی ها ( ۲ ) اثر ژاک دریدا بعد از ۱۱ سپتامبر را می توان با کمی تخیل به نیروهای مهیبی گسترش داد که بر بومیان شمال افریقا وارد می شوند؛ همان هایی که اکنون در حلقه های در گذشته « قرمز » حاشیه شهری طبقه کارگر فرانسه زندگی می کنند و در عین حال در معرض شدیدترین محرومیت هایی قرار دارند که بوردیو و همکارانش به تفصیل آنها را ثبت کرده اند. ( ۳ ) هر توضیح مکفی از این حاشیه ای ها باید از کار هریک از این اندیشمندان انتقادی فراتر رود. این کار نیازمند چشم اندازی تاریخی است که بتواند اشکال فضایی را با روابط اجتماعی در سطوح مختلف واقعیت جهانی نوین ما مرتبط سازد؛ از زندگی روزمره، با گذر از میان شهر، به سوی امر جهانی. حرکت از میان این سطوح تحلیل برای درک کردن کنش های اعتراضی و اثر میانجیگرانه روابط نوظهور میان شهرها و نظم جهانی بر این کنش ها، نیازمند نقدی است که آشکارا بر سه مفهوم کلیدی متمرکز شود؛ فضا، تفاوت و زندگی روزمره.