کتاب شینتو

هزاران سال پیش از آن که داستایفسکی و فروید به اهمیت نگریستن در آینه اشاره کنند، پیروان آیین شینتو در معابدشان در سرزمین خورشید تابان چیزی جز آینه قرار نمی دادند. و این یگانه سنت آیینی است که هیچ دستورالعمل مشخصی برای سیر انسان به سوی کمال ندارد و هر آنچه دارد متکی بر اندیشه و فلسفه اش است. گویی صرف نگریستن در آینه خود انسان را به اندیشیدن وا می دارد و راه را به او نشان می دهد. در حقیقت هم این گونه است، در خود نگریستن و از دریچۀ چشمی دیگر در خود دقیق شدن نقاط قوت و ضعف را نشانمان خواهد داد. شینتویسم باور دارد خدایان بیشمارند و هر انسان طبیعت نگری امکان رسیدن به مقام خدایی را دارد؛ همان خدایی که آن ها کامی می نامندش. مطالعۀ این کتاب نشانمان می دهد که چقدر در این زمانه، آینه دار اندک.