کودکی نامناسب و روابط معیوب والدین و کودک خواستگاه بسیاری از آسیب های روانی است و برای جلوگیری از صدمات روانی نسل های بعد نیز آموزش والدین مثمر ثمر خواهد بود. به همین دلیل است که به اعتقاد بسیاری، زمان آن رسیده که پس از این همه انقلاب از سیاسی گرفته تا فرهنگی و صنعتی و اقتصادی و... آستین ها را برای یک انقلاب روانی در جهان بالا بزنیم.
آسیب های روانی همانند یک میراث شوم از نسل های متمادی به ما رسیده است. در این میان تضاد قابل لمسی وجود دارد و آن اهمیتی است که دنیای مدرن امروز به کودکان می دهد و بی توجهی که نسبت به آموزش والدین برای پرورش و رشد و سلامت روانی این موجودات اعمال می شود.
متاسفانه امروزه وقتی ما صاحب فرزندی می شویم، بدون این که کوچک ترین اطلاعی از کلیدهای تربیتی داشته باشیم به روش آزمون و خطا تربیت کودک را شروع می کنیم و در اصل کلیدهای رفتاری آن را آن قدر دستکاری می کنیم تا به آن تسلط یابیم. غافل از این که تسلط، آن هم به هر شیوه و روشی، تمام ساختار روانی کودک را در هم شکسته و از او هر چیزی خواهد ساخت جز انسانی با روان سالم.
پدر و مادر به محض بروز تب یا قرمزی چشم فرزند و یا بیماری ای که برای شان قابل لمس و رویت باشد، فورا آن را به پزشک ارجاع داده و حتی حاضرند چندین شب تا صبح بر بالین کودک خود بیدار بمانند. این در حالی است که به دلیل عدم آگاهی و ملموس نبودن مشکلات روانی، اگر کودک شان دچار ترس، بی حوصلگی، جویدن انگشت، ناسازگاری و... شود با ذهنیت ناآگاه و غیرعلمی با این مسائل برخورد کرده و توجه چندانی نمی کنند.
این حقیقتی است تلخ، که مادران و پدران ناآگاه به اصول پرورش کودک، نسبت به والدین آگاه در این زمینه برای فرزندان خود کمتر فداکاری نمی کنند، بلکه نیروی عظیمی صرف تردید، ندانم کاری، احساس گناه و درگیری و کنترل و احساس ناتوانی در رابطه با فرزندشان می شود. واقعیت این است که آموزش نه تنها باری به دوش آن ها اضافه نخواهد کرد، بلکه باعث جلوگیری از هرز رفتن نیروی آن ها خواهد شد.
نگاه
حسام فیروزی
