کتاب غول بیابانی

«غول بیابانی» نوشته‌ی محمدرضا شمس نخستین جلد از مجموعه داستان مصور سه جلدی «پهلوان پشه» است. «سرزمین دیوها» و «دختر شاه فرنگ» دو کتاب دیگر این مجموعه هستند. این مجموعه با الهام از قصه‌ها و روایت‌های کودکانه‌ی قدیمی و با تمرکز بر یکی از شخصیت‌های داستانی نام‌آشنا در ادبیات شفاهی کودکان یعنی «حسن کچل» نوشته شده‌ است. نویسنده در این کتاب‌ها افسانه‌های قدیمی را به شکلی خلاقانه و با زبانی ساده و امروزی برای کودکان روایت می‌کند. شخصیت اصلی داستان «غول بیابانی» نیز حسن کچل است که با زبانی طنز روایت می‌شود.
حسن کچل در این داستان هم تنبل است و هم قهرمان؛ هم ساده است و هم زبر و زرنگ. داستان از جایی آغاز می‌شود که حسن کچل، زیر درخت دراز ‌کشده است. هفت تا پشه از راه می‌رسند و روی سر و کله‌ی او می‌نشینند. او برای کشتن پشه‌ها، به سرو صورتش می‌زند اما دردش می‌آید و صدای «آخ»‌اش بلند می‌شود. حسن عصبانی می‌شود و با یک حرکت، هر هفت پشه را می‌کشد. بعد داد می زند: «عجب! من همچین آدمی بودم و نمی‌دونستم؟ با یه مشت، هفت تا رو کشتم!» همان موقع، حاکم و سربازانش از راه می‌رسند و ماجرایی تازه آغاز می‌شود.
افسانه‌ها به نوعی تاریخ شفاهی یک ملت هستند. این قصه‌ها و افسانه‌ها از دل خواست و باور مردم برخاسته‌اند و باید حفظ شوند و باقی بمانند. مهم‌ترین و تاثیرگذارترین راه زنده ماندن این افسانه‌ها، تازه کردن یا بازآفرینی آن‌هاست.
محمدرضا شمس نویسنده‌ی این داستان معتقد است: «قصه‌ها و افسانه‌ها، همزاد انسان هستند. از این رو هیچ زمانی جذابیت خودشان را برای مخاطب از دست نمی‌دهند، اما ضرورت دارد که این افسانه‌ها به روز شوند.» او در کتاب‌هایش در پی همین موضوع است و می‌کوشد این قصه‌ها و افسانه‌های کهن را به روز کند. استفاده از گنجینه‌ی ارزشمند و تمام نشدنی قصه‌های عامیانه و ترکیب آن‌ها با روایتی خلاقانه و طنزآمیز، مجموعه کتاب‌های «قصه‌های پشه» را به اثری خواندنی تبدیل کرده است. جای خالی کتاب‌هایی از این دست در ادبیات کودک و نوجوان ما به شدت احساس می‌شود و این حرکت می‌تواند سرآغازی باشد برای دمیدن روحی تازه در ادبیات کودک و نوجوان ایران.
«غول بیابانی» داستانی سرگرم‌کننده و خواندنی است که کودکان، هم از خواندن آن لذت می‌برند و هم با مهمترین شخصیت داستان‌های عامیانه آشنا می‌شوند.