کتاب روانشناسی بیماری های همه گیر

The Psychology of Pandemics
آماده شدن برای بیماری های بعدی جهانی
کد کتاب : 28758
مترجم :
شابک : 978-6226837385
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 164
سال انتشار شمسی : 1399
سال انتشار میلادی : 2019
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 34
زودترین زمان ارسال : 11 آذر

معرفی کتاب روانشناسی بیماری های همه گیر اثر استیون تیلور

پاندمی ها همان اپیدمی هایی هستند که در مقیاس بزرگتری اتفاق افتاده و در جهان پخش می شوند. ویروس شناسان پیش بینی می کنند که پاندمی بعدی ممکن است در چند سال آتی اتفاق بیفتد و عامل آن یکی از اشکال ویروس آنفلوآنزا با عواقب نابود کننده باشد. واکسیناسیون در صورتی که موجود باشد، به همراه روش های پیشگیری وابسته به رفتار، برای قطع کردن چرخه ی عفونت حیاتی اند. هر چند به فاکتورهای روان شناختی که بر گسترش عفونت و پریشانی های عاطفی و اختلالات اجتماعی تاثیر می گذارند، توجه بسیار کمی مبذول شده است.
کتاب روان شناسی بیماری های همه گیر، اثر استیون تیلور، روانشناس و استاد دانشگاه بزرگ بریتیش کلمبیا، این جنبه ی مهم از درگیری با بیماری های همه گیر را مورد بررسی قرار می دهد. فاکتور های روانشناسی به دلائل مختلفی حائز اهمیت هستند. این فاکتورها نقش مهمی در زمان عدم وجود واکسیناسیون یا عدم رعایت برنامه های بهداشتی ایفا می کنند و همچنین در سازگاری مردم با خطرات عفونت و خسارات مرتبط آن نقش دارند. فاکتور های روان شناختی در درک و مدیریت مشکلات اجتماعی که در پاندمی ها ایجاد می شوند نظیر وحشت بیش ازحد، بدنام سازی و بیگانه ستیزی که هنگام مواجه ی افراد با عفونت ایجاد می شود، نقش دارند.
این کتاب نخستین تجزیه و تحلیل جامع در زمینه ی روانشناسی پاندمی یا همه گیری را ارائه داشته است و واکنش های روان شناختی به پاندمی، نظیر رفتارهای ناسازگار، عواطف و واکنش های دفاعی را توصیف می کند. همچنین عوامل آسیب پذیری روان شناختی را که در پخش شدن بیماری و استرس و پریشانی نقش دارند مورد بررسی قرار می دهد. علاوه بر این، این کتاب روش های تجربی تایید شده در پرداختن به این مشکلات را در نظر گرفته و یک نمای کلی از مفاهیم برنامه ریزی بهداشت عمومی به مخاطب ارائه می دهد.

کتاب روانشناسی بیماری های همه گیر

استیون تیلور
دکتر استیون تیلور ،استاد و روانشناس بالینی در بخش روانپزشکی در دانشگاه بریتیش کلمبیا کانادا است. وی کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه ملبورن و دکترای خود را از دانشگاه بریتیش کلمبیا دریافت کرده است. تحقیقات و کارهای کلینیکی وی عمدتاً بر روی اختلالات اضطرابی و شرایط بالینی مرتبط از جمله ترس و فوبیا ، اضطراب سلامتی ، اختلال استرس پس از سانحه و اختلال وسواس فکری بوده است. وی بیش از 300 مقاله علمی بیش از 20 کتاب منتشر کرده است که به زبان های زیادی ترجمه شده اند. ک
قسمت هایی از کتاب روانشناسی بیماری های همه گیر (لذت متن)
دو دختر در پاریس در اونتاریو کار می کردند و با هم در اتاق مشترکی زندگی می کردند. یک روز غروب، وقتی همه گیری در بالاترین نقطه قرار داشت، آن ها با هم در یک سخنرانی شرکت کردند و سپس به اتاقشان برگشتند. صبح کلاری هانتر به دوستش گفت: «ورا، من می روم طبقه پایین صبحانه بخورم.» دوستش پاسخی نداد و کلاری به راهش ادامه داد. بعد از خوردن صبحانه او به طبقه بالا رفت تا کیفش را بردارد و دوستش را دوباره صدا زد. اما جوابی نشنید. -من ملافه را کنار زدم. او مرده بود و بدنش سرد بود. دکتر گفت او حدودا ساعت ۲ صبح مرده بود. آنفولانزا خیلی سریع به او سرایت کرده بود. طی دوران پاندمی، افراد باید قادر باشند میزان مشخصی از بلاتکلیفی را تحمل کنند یا بپذیرند. افرادی که نمی توانند یا نمی خواهند بلاتکلیفی را بپذیرند احتمالا میزان بالایی از استرس را تجربه می کنند. افراد با میزان بالایی از عدم تحمل بلاتکلیفی درباره ی تهدید بیماری عفونی بسیار مضطرب می شوند، به خصوص اگر بفهمند کنترل محدودی نسبت به تهدید دارند؛ برای مثال طی پاندمی آنفلونزای خوکی سال ۲۰۰۹، افرادی که میزان بالایی از عدم تحمل بلاتکلیفی داشتند، در مقایسه با افرادی که میزان پایین تری داشتند، در مواجه با ویروس مضطرب تر می شدند. چنین افرادی تمایل دارند بر چنین عباراتی تأکید کنند: حتی اگر شانس مردن من به دلیل آنفولانزا یک در یک میلیون باشد، به هر حال این شانس وجود دارد و مهم نیست چقدر کم باشد، من نگرانم که این اتفاق برای من بیفتد. طی پاندمی مشابه، گشتن به دنبال واکسیناسیون در افراد با سطوح بالای عدم تحمل بلاتکلیفی بیشتر بود. بااین حال، طی پاندمی بعدی، احتمال اینکه افرادی که نسبت به بلاتکلیفی تحمل کمتری دارند به دنبال واکسیناسیون باشند به دسترسی به اطلاعات مربوط به ایمنی و واکسن ارتباط خواهد داشت. سپس این احتمال وجود دارد که افراد احساس نگران داشته باشند و در واکسن زدن تعلل کنند. سطوح بسیار بالای عدم تحمل بلاتکلیفی می تواند به طور موثری با رفتار درمان شناختی درمان شود.