سینمای ایران به رغم برخورداری از قدمتی نزدیک به هفتاد سال در تولید ، تنها در دهه ی اخیر بود که توانست به عنوان یک صنعت فیلمسازی با هویت مستقل فرهنگی و هنری ظاهر شود و طی همین ایام بود که هدفهای عمده چون آزاد ساختن هنر فیلم در داخل کشور از قید تسلط سینمای غرب ، بازسازی زیربنای مالی و اقتصادی ، جذب استعدادهای جوان به سینما ، ترویج روابط متقابل بین فیلمسازان و تماشاگران جوان ، طی برنامه ریزی دقیق محقق گردید .