منوچهر آتشی در اواخر دههٔ ۳۰ با آهنگ دیگر در شعر معاصر به تجربه ای تازه دست می زند. او با کشف و شهود در طبیعت جنوبی و وحشی به نوعی خشونت غریزی در شعر دست می یابد. اما آنچه خشونت شعری آتشی را از عنصر خشونت آشفته و غیرمنسجم برخی از شاعران قبل و بعد از خودش (مثلا از نصرت رحمانی یا کیومرث منشی زاده) متمایز می کند به جز حضور «جنوب»، لحن حماسی آن است.
درباره فیض شریفی
فیض شریفی منتقد، شاعر، نویسنده و معاصر ایرانی؛ دانش آموخته دانشگاه تهران با رعایت اسلوب و شیوه نقادی می کوشد تا بهترین شعرها را گزیده و با دانش، ذوق و سواد آکادمیک شاعران امروز و شعرشان را به داوری نشیند.