دومین شماره از مجموعه ی "شگفتی های آفرینش" به مبحث خداشناسی از دیدگاه حضرت علی (ع) و با استناد به خطبه های ایشان در نهج البلاغه اختصاص یافته است. آن حضرت در خطبه ی 90 خود ابتدا مقدمه ای را در خصوص معرفت شناسی اظهار می دارند. ایشان در این مقدمه به این که ذات و حقیقت باری تعالی دور از دسترس اندیشه و دانش بشری است، نیز به این که آفرینش الهی ابتکاری و بدون مشورت صورت گرفته اشاره کرده و در ادامه از وجود شگفتی در مخلوقات به منزله ی راهی برای خداشناسی یاد می کند. آن حضرت در خطبه ی 154 خود از مطالعه در یکی از موجودات شگفت آفرینش یعنی شب پره سخن می راند. گفتنی است حکمت بی نظیر الهی در آفرینش شب پره آن است که بر خلاف سایر حیوانات که چشم های آنان در نور می بیند، دید آن در تاریکی است. از گفته های امام در این خطبه این نکات استفاده می شود: شب پره می داند شب و روز چه وظایفی دارد و بر اساس الهام و دانش غریزی عمل می کند؛ شب پره تلاش و آسایش خود را بر مبنای طلوع و غروب خورشید تنظیم می کند؛ خداوند، آفریدگار قوانین و نظامات هستی است نه مقهور آن ها؛ حرکت در شب و دیدن مسیر و اشیا ء و برخورد نکردن با موانع در حال پرواز ممکن است در یکی از سه حالت باشد: الف) در اثر شنیدن پیام های صوتی شبیه به دستگاه های بی سیم و مانند آن، ب) استفاده از نور ویژه مانند نور ماورای بنفش که امروزه زیردریایی ها با آن در تاریکی حرکت می کنند و یا نور مادون قرمز، ج) فرستادن امواج مربوط و تنظیم فرکانس مناسب و یا راه های دیگر که هنوز کشف نشده است.
کتاب شگفتیهای آفرینش 2
بنیاد نهج البلاغه
سید جمال الدین دین پرور
