کتاب جهان نو، سینمای نو (جلد2)

اسماعیل میهن‌دوست تجربه‌های عملی زیادی در سینما و تلویزیون ایران دارد. این تجربه‌ها به فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی محدود نیستند، او مدیر تولید برخی از فیلم‌های مطرح و مهم سینمای ایران نیز بوده است ازجمله فیلم‌های «نفس عمیق» و «تنها دوبار زندگی می‌کنیم. او از سال‌های دور به عنوان منتقد سینما و مترجم نیز فعایت داشته است. بخش عمدۀ مقالات کتاب «هیچکاک» مسعود فراستی ترجمۀ اسماعیل میهن‌دوست است. او به عنوان دبیر بخش کارگردانی مجله «صنعت سینما» گفتگوهای زیادی با کارگردان‌های سینمای ایران انجام داده است. این گفتگوها در قالب دو جلد کتاب «جهان نو و سینمای نو» به چاپ رسیده‌اند.
جلد دوم «جهان نو سینمای نو» گفتگو با برخی از کارگردان‌های مطرح سینمای ایران است. رضا میرکریمی، سامان مقدم، احمدرضا درویش، رسول ملا قلی‌پور، رخشان بنی‌اعتماد، فریدون جیرانی، ایرج کریمی، محمد مهدی عسگرپور، ابراهیم حاتمی‌کیا، سیامک شایقی، احمدرضا معتمدی، ابوالحسن داوودی، علیرضا داوودنژاد، بیژن میرباقری و اصغر فرهادی از جمله کارگردان‌هایی هستند که میهن دوست در جلد دوم کتاب «جهان نو سینمای نو» با آن‌ها گفتگو کرده است. لازم به ذکر است که گفتگوی مفصل اسماعیل میهن‌دوست با اصغر فرهادی در بارۀ همۀ فیلم‌هایش در قالب کتابی مستقل چاپ شده است. اما در این کتاب گفتگو با اصغر فرهادی در بارۀ فیلم «چهارشنبه‌سوری» اوست.
نویسنده ملاک انتخاب این کارگردان‌ها را فیلمی قرار داده است که در زمان اکران از فیلم‌های مطرح و بحث برانگیز بوده است. به همین سادگی، کافه ستاره، ما همه خوبیم، میم مثل مادر، خون‌بازی، باغ‌های کندلوس، ستاره می شود، چهارشنبه‌سوری، اقلیما، به نام پدر، باغ فردوس پنج عصر، دیوانه از قفس پرید، تقاطع، تیغ‌زن و هوو فیلم‌هایی هستند که میهن‌دوست با کارگردان‌های آن‌ها گفتگو کرده است. در این بین علیرضا داوودنژاد با دو فیلم در این گفتگوها حضور دارد؛ هوو و تیغ‌زن.
نویسنده در این کتاب، قبل از هر گفتگویی روند کاری هر فیلمساز را مرور می‌کند و ضمن آن به شگردهای سینمایی و تکنیکی هر کارگردان و چگونگی ورود او به سینما می‌پردازد. میهن‌دوست علاوه بر پرداختن به هر فیلم، پرسش‌هایی در زمینۀ شیوۀ کلی کار فیلمساز، نحوۀ انتخاب بازیگران، چگونگی همکاری فیلمساز با فیلمنامه‌نویس و فیلمبردار و دیگر عوامل فیلم، دکوپاژ و میزانس نیز مطرح می‌کند.
میهن‌دوست برخورد تخصصی، پرهیز از کلی‌گویی و صدور احکام کلی فاقد استدلال را از مزایای این نوع نقد می‌داند که در طی آن عناصر مختلف هنر سینما اعم از کارگردانی، فیلمنامه، طراحی صحنه و ... جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرند. او البته هشدار می‌دهد که تمرکز بیش از حد روی تک‌تک عناصر و تحلیل آن‌ها نباید ما را از کلیت فیلم غافل کند و کیفیتی که فیلم از طریق عملکرد هم‌زمان و هماهنگ مجموعه اجزا و عوامل بیانی بر روی تماشاگر می‌گذارد، از نظر دور بماند.
«جهان نو، سینمای نو» برای دانشجویان سینما جنبۀ آموزشی دارد و علاقمندان به سینمای ایران نیز از خواندن آن لذت می‌برند.