1. خانه
  2. /
  3. کتاب باغی میان دو خیابان

کتاب باغی میان دو خیابان

نویسنده: رضا دانشور
3.1 از 1 رأی

کتاب باغی میان دو خیابان

چهار هزار و یک روز از زندگی کامران دیبا در گفت وگو با رضا دانشور به همراه مقاله ای از علیرضا سمیع آذر
Baghi Mian-e Do Khiaban
انتشارات: بن گاه
ناموجود
100000
معرفی کتاب باغی میان دو خیابان
"باغی میان دو خیابان" اثری است تالیف "رضا دانشور" که در آن "چهار هزار و یک روز از زندگی کامران دیبا در گفت وگو با رضا دانشور به همراه مقاله ای از علیرضا سمیع آذر" منتشر شده است.
"کامران دیبا" در این گفت‌وگو نه تنها روایت شخصی خود، بلکه قطعه‌ای از کاخ بلندبالای هنر، فرهنگ و معماری کنونی ایران را به شیوه‌ای دلنشین و جذاب بیان کرده است. "کامران دیبا" معمار و طراح سازه‌های معاصر، زیبا و بادوام مانند موزه هنرهای معاصر تهران، فرهنگسرا و پارک نیاوران و فرهنگسرا و پارک شفق است. طراحی و اجرای آثاری چون دفتر ویژه فرح دیبا، ملک مسکونی پرویز تناولی، مسجد جندی شاپور، نمازخانه جنب موزه فرش و شهرک شوشتر از جمله کارهای درخشانی است که در کارنامه "کامران دیبا" به چشم می‌خورد.
تلفیق نوآورانه و زیرکانه‎ی المنت‌های معماری مدرن با مولفه‌های معماری سنتی ایرانی کیفیتی است که همه این ساختمان‌ها از آن برخوردارند. خود دیبا گفته است که در آثار معماری و خلاقیت خود همواره به دنبال نوعی دیالکتیک، یعنی سنتز و ساخت میان سنت و مدرنیزاسیون بوده است.
"باغی میان دو خیابان" از "رضا دانشور" در هفت بخش با ضمائمی در پایان، شامل "چهار هزار و یک روز از زندگی کامران دیبا در گفت وگو با رضا دانشور به همراه مقاله ای از علیرضا سمیع آذر"، مدیر پیشین موزه هنرهای معاصر تهران، می‌باشد. در این کتاب از غنای این موزه از نقاشی‌های معاصر جهان که "کامران دیبا" آنها را به مجموعه پیشنهاد کرده است، سخن گفته شده است. "باغی میان دو خیابان" شامل تصاویری از آثار معماری و هنری "کامران دیبا" و همچنین تعدادی نقاشی مدرن و انتزاعی از وی می‌باشد که نمایش دقیق‌تری از مهارت‌های هنری این معمار مبتکر و هنرمند را در اختیار مخاطب قرار می‌دهد.
درباره رضا دانشور
درباره رضا دانشور
رضا دانشور (۱۳۲۶–۱۳۹۴)، داستان‌نویس و نمایش‌نامه‌نویس ایرانی بود. رضا دانشور در سال ۱۳۲۶ خورشیدی در مشهد متولد شد. ابتدا به تئاتر علاقه‌مند شد و به همراه افرادی چون داود کیانیان، داریوش ارجمند، انوشیروان ارجمند، رضا صابری و رضا کیانیان در تکوین یک جریان تئاتری مهم در شهر مشهد نقش عمده‌ای داشت. در دانشگاه مشهد و دانشگاه تهران در رشته ادبیات فارسی تحصیل کرد. در دوران دانشجویی با اقتباس از کتاب ابوذر غفاری خداپرست سوسیالیست ترجمه و تألیف علی شریعتی نمایشنامه‌ای با نام ابوذر نوشت. این نمایشنامه که بر محور بازی یک بازیگر نوشته شده بود در زمستان ۱۳۴۹ در مشهد به روی صحنه رفت و با استقبال روبرو شد. این نمایش یک بار دیگر در سال ۱۳۵۱ با عنوان یک ابوذر دیگر در حسینیه ارشاد تهران اجرا شد. او در مشهد به تدریس تئاتر نیز اهتمام ورزید و در نهایت رئیس اداره تئاتر استان خراسان شد.

قسمت هایی از کتاب باغی میان دو خیابان

مخالفت من با این معاوضه به معنی مخالفت با خرید یک اثر مهم ایرانی نبود. این شاهنامه که حالا در تملک موزه است حتما یک اثر تاریخی فرهنگیه و واسه ایران ارزش غیر قابل بحثی داره. اگرچه نمایش اون، وسط یک مجموعه آثار قرن بیستم نامناسب و ناهماهنگ و متناقضه. مخالفت من با نفس معاوضه و شرایطش بود، یعنی اون حال و هوای سری و منطق زیانبار معامله.

وقتی [شاه] به مجسمه ای از یک هنرمند ژاپنی که یک حوضچه فلزی مملو از نفت بود رسید، از من پرسید که این چیست. به او گفتم این نفت است. باور نکرد چون سطح صیقلی آن به آینه ای سیاه می ماند، خواست آن را با دست لمس کند و دستش نفتی شد. الان که به گذشته می نگرم فکر می کنم آلوده شدن دست شاه به نفت سیاه مانند یک استعاره سیاسی تاریخی بود.

در سفری که به نیویورک داشتم، قرار شد یک روز صبح بیاد هتل ریجنسی در پارک اونیوی نیویورک، جایی که من اقامت داشتم، با من صبحونه بخوره. با رفیقش اومد که حالا اسمش یادم نیست و یارو توضیح داد که اندی داره یک دوره سکوت رو طی می کنه و حرف نمی زنه، خب من خیلی تعجب کردم؛ ولی بالاخره وارهول با پانتومیم و حرکات سر و کله و دست و با کمک ضبط صوتی که مکالمه من رو با رفیق اش که به جای اون حرف می زد ضبط می کرد، مشارکت سکوت آمیزی داشت و به این ترتیب ما یک صحنه تئاتر پوچی را با ایشون اجرا کردیم.

اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب باغی میان دو خیابان" ثبت می‌کند