کتاب نظریه ای برای همه چیز

• "نظریه همه چیز" بر اساس سخنرانی های ارائه شده در دانشگاه کمبریج، توسط پروفسور هاوکینگ در مورد "تاریخ ایده ها در مورد جهان" و همچنین مهمترین نظریه های علمی روز در مورد زمان ، مکان و کیهان به انتشار رسیده است. " نظریه همه چیز" پیچیده ترین تئوری ها را از گذشته و حال فیزیک با زبانی ساده ارائه می دهد. "نظریه همه چیز" خوانندگان را در تاریخ غنی تفکر علمی و پیچیدگی های جهانی که در آن زندگی می کنیم، غرق می کند.

استیون هاوکینگ یکی از بزرگ ترین متفکران جهان و فیزیک دان نظری برجسته و بی مانندی است که پژوهش هایش موجب ترسیم دوباره مدل های کیهانی شده است.او در این کتاب هفت گفتار ارائه داده است که همه چیز را از «مهبانگ» (انفجار بزرگ) تا «سیاه چاله ها» و نظریه ریسمان در برمی گیرد. هاوکینگ سخن خود را با تاریخچه ای از اندیشه ها و انگاره ها درباره جهان آغاز می کند که از باور ارسطو به گرد بودن زمین تا کشف هابل در دو هزار و سیصد سال بعد درباره جهان در حال گسترش را در بر می گیرد. او به یاری داده های فیزیک جدید به بحث درباره نظریه هایی چون «آغاز جهان»، ماهیت سیاه چاله ها، و مقوله فضا زمان می پردازد و سرانجام پرسش هایی را مطرح می کند که فیزیک جدید هنوز پاسخی به آنها نداده است. هاوکینگ به عنوان یک دانشمند برجسته و نیز آسان کننده مطالب علمی برای مخاطبان عام، معقتد است پیشرفت هایی که در فیزیک نظری صورت گرفته باید نه فقط برای تعداد اندکی دانشمند، بلکه برای توده مردم قابل فهم شود. وی در این کتاب ما را به سفر اکتشافی شگفت انگیزی در کیهان می برد. این کتاب متعلق به کسانی است که زمانی به آسمان شب چشم دوخته اند و در شگفت آمده اند که در فراسوی آن چه چیزهایی وجود دارد و چگونه به وجود آمده است. با توجه به نادر بودن سیاهچاله های آغازین، این احتمال وجود ندارد که یکی از آنها به قدر کافی به ما نزدیک باشد که بتوانیم خود آن را مشاهده کنیم. اما از آنجا که گرانش موجب می شود سیاهچاله های آغازین به سوی هر ماده ای کشیده شوند، وجود آنها در کهکشان ها باید امری بسیار عادی باشد. اگر این عادی بودن را یک میلیون بار افزایش دهیم، باز نزدیک ترین سیاهچاله به ما احتمالا حدود ۶ هزار میلیون کیلومتر، به اندازه فاصله پلوتون تا خورشید، با ما فاصله دارد. در این فاصله شناسایی سیاهچاله ای، حتی اگر به طور مستمر ۱۰ هزار مگاوات انرژی گسیل کند، هنوز بسیار مشکل است. برای مشاهده یک سیاهچاله آغازین، باید چند کوانتوم از پرتو گامای گسیل شده در یک مسیر مشخص را در مدت زمان مناسبی، مثلا یک هفته شناسایی کرد. در غیر این صورت، این پرتوها به سهولت به صورت بخشی از پرتوهای زمینه درخواهند آمد. ولی «اصل کوانتوم پلانک» به ما می گوید که هر پرتو گاما دارای انرژی بسیار زیادی است، زیرا پرتوهای گاما دارای بسامد (فرکانس) بسیار بالایی هستند...