کهن ترین منبع تاریخی برای صورت عربی شده این عنوان، کتاب التنبیه والاشراف مسعودی ( صص ۱۰۶ و ۱۵۰ ) به شکل « خدایناماه » است. حمزه اصفهانی نیز در تاریخ خود به همین کتاب اشاره کرده است ( ص ۱۶ ) . موسی بن عیسی الکسروی در کتاب خود گفته است : « من بر کتابی که خداینامه خوانده می شد نظر افکندم و این همان کتابی است که چون از فارسی به عربی ترجمه شد ، تاریخ ملوک الفرس نامیده شد. » این نویسنده در جاهای دیگر کتاب خود ( صص ۲۲ و ۵۰ ) از همین عنوان استفاده کرده است . همچنین ابن ندیم در کتاب الفهرست خود ( صص 260//118//132 ) به شخصی به نام اسحاق ابن یزید اشاره کرده و در خصوص او چنین گفته است از میان کتاب هایی که او ترجمه کرده ، کتاب سیرت الفرس است که به خداینامه شناخت می شود.
در این مطلب به چهار نوع اصلی در سبک های نگارش می پردازیم و همچنین، شیوه ی استفاده از آن ها را مرور می کنیم.