فنگ شویی را می توان هنر طراحی نظم موزون نامید، و ریشه های آن را باید در جهان بینی تائوئیسم و باورهای آن جستجو کرد. تائوئیسم در آغاز به عنوان یک فلسفه یا جهان بینی، بر وفاق موزون بین انسان و محیط او برای دستیابی به آرامش و توازن تکیه داشت، اما در طی قرون تحت تأثیر عوامل مختلف تبدیل به مذهب غالب در چین شد. مردم چین، مانند سایر تمدن های کهن، به ارواح و جادو اعتقاد راسخ داشتند و کیش پرستش اجداد حداقل در یک هزار سال قبل از میلاد مسیح بین آنها رایج بود. ترکیب این اعتقادات با جهان بینی تائوئیسم، ورود بودیسم با خدایانش از هند به چین، و تأثیرات کنفوسیانیسم، مذهب تائوئیسم امروزی را با تشریفات و مراسم پیچیده آن به وجود آورد. اما با وجود تأثیرات انکارناپذیر، فنگ شویی را باید برخاسته از جهان بینی تائوئیسم، و نه مذهب آن، دانست. بنیان گذاری تائوئیسم را به لائو تسه (حکیم پیر) نسبت می دهند که حدود ششصد سال قبل از میلاد مسیح می زیسته و مولف کتاب تائو ته چینگ به معنای «قانون فضیلت و طریق آن» شناخته می شود. این کتاب کلا از پنج هزار واژه تشکیل شده و حاوی اندرزهایی کوتاه و مستقل است که امروزه در بسیاری از فرهنگ ها و زبان های غیر چینی نقل قول می شوند. توضیح این نکته ضروری است که عبارت «حکیم پیر» نامی عام بوده و لزوما اشاره به شخص خاصی ندارد. پاره ای محققان تألیف این کتاب را به گروهی از افراد با تخلص «حکیم پیر» نسبت می دهند.
کتاب فنگ شویی برای امروز
