کتاب سازشناسی ایرانی 2

Saz shenasi-e Irani
کد کتاب : 38997
شابک : 978-9643345129
قطع : وزیری
تعداد صفحه : 384
سال انتشار شمسی : 1399
سال انتشار میلادی : 2020
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 4
زودترین زمان ارسال : 11 آذر

معرفی کتاب سازشناسی ایرانی 2 اثر مهری اسدی

"سازشناسی ایرانی 2" اثری است به قلم "مهری اسدی" که دومین جلد از این مجموعه کتاب‌ها بوده و به طور ویژه برای آمادگی شرکت در آزمون کارشناسی ارشد موسیقی، طراحی شده است. در این کتاب، انواع سازهای کوبه‌ای بدون پوست مورد بررسی قرار گرفته‌اند و علاوه بر آن به سازهای زهی نیز پرداخته شده است.
"مهری اسدی" این کتاب سیصد و هشتاد و چهار صفحه‌ای را با همکاری نشر روزنه و به این منظور تدوین کرده است که داوطلبان آزمون کارشناسی ارشد موسیقی، علاوه بر شناسایی سازهای ایرانی، یک منبع معین و مشخص جهت مطالعه و کسب آمادگی در این آزمون داشته باشند. به این ترتیب مولف تمام تلاش خود را نموده که "سازشناسی ایرانی 2"، تمام مطالبی را که به این درس ارتباط دارد و مبانی نظری موسیقی ایرانی را توضیح می‌دهد، شامل شود. چرا که این مطالب، مهمترین قسمت‌هایی هستند که طراحان در کنکور کارشناسی ارشد از آن سوال طرح می‌کنند.
"مهری اسدی" مطالب کتاب "سازشناسی ایرانی 2" را به شکلی دقیق و تحت نظر کارشناسان و اساتید دانشگاه به رشته‌ی تحریر درآورده و سوالات آزمون سال‌های گذشته‎ی کنکور کارشناسی ارشد را نیز در تشریح و طبقه‌بندی مطالب به کار گرفته است. این چنین در پایان هر بخش، خواننده پس از مطالعه‌ی مطالب و آشنایی با مبانی نظری آن، تست‌های مربوطه را نیز در اختیار دارد تا دانش خود را محک بزند. هر بخش از کتاب "سازشناسی ایرانی 2" به معرفی سازهای مناطق مختلف ایران می‌پردازد و انواع گوناگون آنها را در کنار ویژگی‌های ظاهری، جایگاه، عملکرد و کاربردی، مورد بررسی قرار می‌دهد. پاسخ پرسش‌های چهارگزینه‌ای نیز در پایان کتاب ارائه شده است.

کتاب سازشناسی ایرانی 2

دسته بندی های کتاب سازشناسی ایرانی 2
قسمت هایی از کتاب سازشناسی ایرانی 2 (لذت متن)
برای ایجاد اصوات گوناگون در این ساز معمولا از چند روش استفاده می کنند؛ در روش اول که متداول ترین نوع تولید صوت در این ساز نیز هست نوازنده ساز را به صورت افقی طوری که دهانه بزرگ تر رو به بیرون باشد روی پای چپ می گذارد و با هر دو دست بر پوست ضربه می زند (منظور از هر دو دست استفاده از کف دست و تمام انگشتان است). در روش دوم نوازنده با استفاده از تماس کف یک دست یا ناخن های یک دست و حرکت مداوم و غالبا چرخشی کف دست یا پشت ناخن ها تولید صوت می کند (در این روش به ندرت از هردو دست استفاده می شود) و در روش سوم که در واقع خود به تنهایی ایجاد صوت نمی کند و تنها باعث تغییر صوت می شود، نوازنده با استفاده از تماس و حرکت توام با فشار کناره یک دست و یا یک یا چند انگشت آن صوت حاصله از نواختن دست دیگر را تغییر می دهد.