اپیکوروس از کار اتم باوران یونانی لوسیپیوس (حدود ۴۳۰ پیش از میلاد) و دموکریتوس (حدود ۴۲۰ پیش از میلاد) الهام می گرفت؛ در نظر این کسان واقعیت مرکب از شمارهٔ بی پایانی از اتم های دگرگونی ناپذیر است که آن قدر کوچک اند که به چشم نمی آیند، اما دارای شکل ها و اندازه های متفاوت اند و در خلاء به سر می برند. این اتم ها دارای کیفیت حرکت اند و به راه های گوناگون با هم می آمیزند و از هم جدا می شوند تا اشیا و متعلق های حواس را شکل دهند. در نظر دموکریتوس اتم ها دو کیفیت نخستین را دارند: اندازه و شکل. بسیاری از تفسیرها در باب دموکریتوس (به دلیل اختلاف منابع) همچنین مدعی اند که اوست که کیفیت وزن را به اتم نسبت می دهد، به نحوی که حرکت در مسیری روبه پائین و در خطوط مستقیم روی می دهد (گرچه این خواص اتم به نحو تنگاتنگ تر با کار اپیکوروس پیوند دارد). جایی که اپیکوروس به روشن ترین نحو از دموکریتوس دور می افتد در این گزارهٔ افزودهٔ اوست که اتم ها بر طبق الگوهایی حرکت نمی کنند که کاملا تعیین کننده۱۰۰اند؛ بلکه پاره ای اتم ها «ناگهان تغییر جهت» می دهند، و عنصر تصادف و تعیین ناپذیری را پدید می آورند (و از این رو جایی برای ارادهٔ آزاد می گذارند.)
کتاب مهم و کمتر دیده شده. ترجمه دقیق معصومبیگی. و بسط و گسترش هنرمندانه بلامی فاستر در ایده اصلی. این کتاب درس نوشتن هم هست.