در دنیای امروز زمین از مواهب کمیاب به شمار می رود؛ به همین دلیل بر سراستفاده از آن میان فعالیت های گوناگون انسانی، مانند زراعت و باغداری، مرتع و جنگل، صنعت و معدن، شهر و روستا و غیره رقابت وجود دارد. تخصیص عاقلانه زمین به این فعالیت ها از جمله مباحث برنامه ریزی است که «آمایش سرزمین» خوانده می شود. به عبارت دیگر، آمایش سرزمین تنظیم رابطه انسان، فضا و فعالیت های انسانی را شامل شده و هدف از تنظیم این رابطه، بهره برداری منطقی از کلیه امکانات به منظور بهبود وضعیت مادی و معنوی جامعه در طول زمان است. تحلیل و بررسی این کارکردها، عمدتا از نگاه برنامه ریزی محیطی موضوع اصلی مورد بحث کتاب «آمایش سرزمین و برنامه ریزی محیطی در جنوب شرق ایران» است. در این کتاب علاوه بر بررسی تعاریف و مفاهیم آمایش سرزمین و ابعاد کارکردی آن، چگونگی تهیه طرح های آمایشی و برنامه ریزی محیطی و ابعاد مختلف آن مورد بررسی قرار گرفته، سپس به صورت ویژه، کارکردهای محیطی استان سیستان و بلوچستان از دیدگاه آمایش و با بهره گیری از منطق برنامه ریزی استراتژیک ( SWOT ) تجزیه و تحلیل نموده و به راهبردهای توسعه ای آن تدوین شده است. به منظور تحقق این مهم، ضمن شناخت وضع موجود هر یک از کارکردهای اقلیمی، آب، خاک، کارکردهای اکولوژیکی، بیولوژیکی، گیاهی، جانوری، صنعتی، معدنی، شهری، روستایی و غیره در این ناحیه، به تبیین و تجزیه و تحلیل نقاط ضعف و قوت هریک از آنها و فرصت ها و تهدیدهای پیش روی توسعه آن در شرایط موجود، پی جویی و ارائه راهبردهای کارآمد و توسعه آفرین متناسب با هریک از کارکردها در آستانه برنامه پنجم توسعه با درنظرگرفتن چشم انداز20 ساله توسعه کشور و منطقه پرداخته شده است.
کتاب آمایش سرزمین و برنامه ریزی محیطی
اطلاعات