با گسترش اینترنت و راه افتادن نوعی روزنامه نگاری دیجیتالی، نوعی روزنامه نگاری در جهان به وجود آمد که آن را «ما رسانه ایم» نام نهادند. فرهنگ ما رسانه ایم، آن بود که خود شهروندان به عنوان آحاد جامعه مدنی، اخبار و گزارشهای خود را روی تارنماها و سایتهای خبری قرار می دادند و به این ترتیب نقش رسانه سنتی در اطلاع رسانی به جامعه، کم رنگ شد. کم رنگ شدن نقش رسانه های سنتی باعث شد که رسانه های سنتی به لحاظ اقتصادی با بحران روبرو شوند، زیرا هم به دلیل آگهی و هم به لحاظ تیراژ با دشواری روبرو شوند و برای مقابله با این بحران از حجم سرمایه گذاری و تعداد کارکنان خود بکاهند. این روند مدار بسته ای را سبب شد که حیات رسانه های سنتی را تهدید کرد و با این تهدید، نقش رسانه های سنتی و نفوذ آنها در جامعه کم و کمتر شد. گروهی از روزنامه نگاران مطرح آمریکا با برپایی نشستهای تخصصی، به ارزیابی وضع موجود پرداختند و برای خروج از بن بست موجود به نشستهای خود، ماهیت حقوقی بخشیدند و کمیته روزنامه نگاران علاقمند را تشکیل دادند. از دل این کمیته برنامه ای بیرون آمد که به آن پروژه اعتلای روزنامه نگاری می گویند. این پروژه در بدو امر از تعدادی از استادان و خبرگان روزنامه نگاری خواست تا برنامه نوینی را برای آموزش روزنامه نگاری دنبال کنند. کتاب آموزش روزنامه نگاری به قلم استاد دبورا پاتر که از روزنامه نگاران برجسته آمریکایی است، یکی از همین تلاشهاست که اینک ترجمه آن را پیش رو دارید. از آنجا که بن بستهای موجود در روزنامه نگاری از دهه 1990 به این سو در همه جهان وجود دارد و به تبع در کشور عزیزمان ایران هم چنین است، مطالعه این کتاب می تواند بسیار سودمند باشد.
کتاب آموزش روزنامه نگاری
اطلاعات
دبورا پاتر
