رنسانس جنبشی فرهنگی بود که در اوایل سدۀ چهاردهم در ایتالیا شروع شد.
واژۀ رنسانس از واژه ای لاتین به معنی «تولد دوباره» اقتباس شده است. طی این دوران، توجه به هنر و ادبیات و علوم و اکتشافات جهانی و پیشرفت در آن ها در اروپا دوباره جان گرفت.
مردم با واکنش علیه فرهنگ کلیسایی قرون وسطا، ارزش های تازه تری را در جهان انسانی یافتند.
حدود قرن هفدهم که دوران رنسانس به پایان رسید ، تصور مردم از جهان کاملا عوض شده بود.
الیزابت اول در اوج دوره رنسانس در قرن شانزدهم ملکه انگلستان بود.
دوره سلطنت ۴۵ ساله او که اغلب «دوران طلایی» خوانده می شود، دورانی همراه با دستاوردهای بزرگ و شکوهی خیره کننده بود.
او در دوران سلطنتش نزاع های مذهبی را از میان برد و نیروی دریایی انگلستان را تقویت کرد تا ناوگان قدرتمند اسپانیا را شکست دهد.
دربار او کانونی برای دانشمندان ، نویسندگان و موسیقی دانان بود.
او تجسم دوره رنسانس بود و تحولی برگشت ناپذیر در انگلستان پدید آورد.
کتاب الیزابت اول
آسو
کاترین لسکی
