1. خانه
  2. /
  3. کتاب سینماسوزی در ایران

کتاب سینماسوزی در ایران

نویسنده: عباس بهارلو
4 از 1 رأی

کتاب سینماسوزی در ایران

Cinema burning in Iran
انتشارات: قطره
٪15
130000
110500
معرفی کتاب سینماسوزی در ایران
از زمان نخستین آتش سوزی سینما در تهران («تماشاخانۀ ناصریه»، متعلق به امیرخان جوانشیر، در رمضان ۱۳۲۷ق/ شهریور ۱۲۸۸ش) تا آتش سوزی های گستردۀ سینماها در ماه های منتهی به انقلاب ۱۳۵۷ حدود هفتاد سال فاصله است. در این فاصله و در سال های بعد از آن سینماهای بسیاری طعمۀ حریق شدند که اغلب به عنوان حوادثی کمابیش ساده و معمولی تلقی می شدند؛ اگرچه دست کم صاحبان سینماها را به خاک سیاه می نشاندند؛ گاهی هم مثل سال ۱۳۴۸ سینماسوزی هایی روی داد که ساده گرفته نشدند. دلایل این آتش سوزی ها نه فقط در روایت های مطبوعات، بلکه حتی در گزارش های شرکت های بیمه، بازرسان ادارۀ آتش نشانی، سازمان دفاع غیرنظامی، وزارت فرهنگ و هنر، سندیکای سینماداران و مأموران سازمان امنیت و اطلاعات کشور (ساواک) نیز هیچ گاه دقیقا روشن و فاش نشدند، و به صورت معما باقی ماندند. بعدها، با درگرفتن اعتصاب ها و تظاهرات بزرگ عمومی در روزهای انقلاب ۱۳۵۷، شعلۀ خشم گروه هایی از مردم دامن سینماها را نیز گرفت و سوزاندن زنجیره ای تالارهای سینما به دست کسانی صورت می گرفت که اغلب، تا چند صباحی پیش از آن، مشتری های همان سینماها بودند؛ اما در این میان سوزاندن «سینما رکس» آبادان، که به کشته شدن حدود چهار صد نفر منجر شد، و در نوع خود بی سابقه بود فاجعه ای ملی تلقی شد که نه کارگزاران نظام سلطنتی و نه نیروهای انقلابی هیچ کدام رسما مسئولیت آن را به گردن نگرفتند. سوختن چهارصد انسان بی گناه، از زن و مرد و پیر و جوان، جنایتی بود هول آور که پس از گذشت چهار دهه پاره ای از جزییات آن هم چون رازی سر به مهر باقی مانده است، و دهشتناک ترین حادثۀ سینماسوزی نه فقط در ایران بلکه در جهان محسوب می شود.
درباره عباس بهارلو
درباره عباس بهارلو
غلام حیدری یا همان عباس بهارلو (زادهٔ ۱۳۳۷ خورشیدی در آبادان) محقق، منتقد و پژوهشگر سینمای ایران اهل ایران است. عباس بهارلو متولد ۱۳۳۷ در آبادان است. از سال ۱۳۶۲ به‌طور منظم تحقیقاتش را شروع کرده‌است و در حوزه‌های غیرسینمایی به جز یک اثر در مورد خرمشهر در مجموعهٔ «از ایران چه می‌دانم» انتشارات دفتر پژوهش‌های هنری کار تألیفی دیگری ندارد. عمدهٔ فعالیتش در دهه‌های هفتاد و هشتاد شمسی شامل تألیف کتاب‌های سینمایی و همکاری با نشریات سینمایی مثل «ماهنامهٔ فیلم»، «نامهٔ فیلمخانهٔ ملی ایران» و «صنعت سینما» بوده‌است. از میان کتاب‌های منتشرشدهٔ او می‌توان به چند مورد اشاره کرد از جمله: «بررسی تاریخی نقدنویسی در سینمای ایران»، «زاویهٔ دید در سینمای ایران»، «تراژدی سینمای کمدی ایران»، «برداشت ناتمام»، «سینماگران ایرانی: عباس کیارستمی»، «فروغ فرخ زاد و سینما»، «ساموئل خاچیکیان: یک گفتگو»، «معرفی و نقد آثار ناصر تقوایی»، «معرفی و نقد فیلم‌های امیر نادری»، «۴۰ فیلم ۴۰ نقد، ۴۰ فیلمساز» و بالاخره کتاب‌های «فیلم‌شناخت ایران» – جلد اول و دوم (که مشخصات فیلم‌های نمایش‌داده‌شده در سال‌های ۱۳۰۹ تا ۱۳۷۲ را شامل می‌شود) و «دانش‌نامهٔ سینمای ایران» (شامل زندگی‌نامهٔ بیش از چهارهزار نفر از دست‌اندرکاران سینمای ایران). کتاب‌های اخیر توسط «نشر قطره» منتشر شده. وی همچنین در دوره‌های مختلف نویسندهٔ گفتار متن چند برنامهٔ تلویزیونی نظیر «سینما۲»، «سینما۴» و «سینما۱» هم بوده‌است.
علاوه بر کتاب‌های مربوط به سینمای ایران، او که روزهای اول جنگ ایران و عراق در خرمشهر بود، کتاب «خرمشهر» را در قالب مجموعه‌ای با عنوان «از ایران چه می‌دانم» برای دفتر پژوهش‌های فرهنگی تألیف کرد. کتاب «خرمشهر» نود و دومین کتاب این مجموعه‌است. این مجموعه موضوع‌های متنوعی را دربر می‌گیرد که یکی از موضوع‌ها شهرهای ایران است. بهارلو که اهل جنوب است، مایل بود در قالب آن مجموعه کتاب‌هایی دربارهٔ آبادان و خرمشهر تألیف کند که توانست برای نوشتن دربارهٔ خرمشهر با این نشر توافق کند.
آخرین کتاب‌های تحقیقی‌ای که وی در دست تهیه دارد «تاریخ عکاسی فیلم در سینمای ایران» است که تا پیش از این هیچ‌گونه اطلاعات مدونی در این مورد منتشر نشده‌است. اثر دیگر وی «سالن‌های سینما در ایران از بدو پیدایش تاکنون» است که آماده چاپ شده که از سوی نشر قطره منتشر خواهد شد. همچنین «فیلم‌شناخت ایران – جلد سوم: ۱۳۷۳-۱۳۸۹» نیز اثر دیگر وی است.
دسته بندی های کتاب سینماسوزی در ایران
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب سینماسوزی در ایران" ثبت می‌کند