پناهی گل بی منت بارون است،از این جهت که خود قبل از ریزش باران از زمین خشک و محکم سر بر آورد.او از این رویش واژه هایی ساخت و به سمت تمام بشریت پرتاب کرد.گیرنده هرکس باشد با بهت و حیرانی از جا بر میخیزد و چهار چشمی به جهان مقابلش مینگرد شاید تنها سودی که نصیبش شود این باشد که می داند دیگر جواب نیست. نگرنده و جوینده قطعا همانند خود او اعتراف به یک نمی دانم بزرگ خواهد کرد.نخواه که بدانی در صندوقچه چه پنهان کرده اند و نخواهی دانست توصیه میکنم اگر آرامش و خواب و خیال راحت میخواهید آثار ایشان را نخوانید...
کتاب گل بی منت بارون
آناپنا