اگر می خواهید عکسی بگیرید که محو نباشد (ایرادی که در اثر لرزش یا تکان خوردن دوربین پیش می آید)، ضروری است که دوربین خود را ثابت نگاه دارید. با بالا بردن سرعت شاتر می توانید احتمال لرزش دوربین را کاهش دهید. به این معنی که وقتی سرعت شاتر ۱:۱۲۵ ثانیه باشد، عکس نسبتا واضح خواهد شد. اما اگر در همین شرایط با سرعت مثلا ۱:۶۰ یا ۱:۳۰ ثانیه عکس بگیرید، لرزش احتمالی دست، تاثیر خود را در عکس نمایان خواهد ساخت. البته به خاطر داشته باشید درست مثل زمان تیراندازی، گاهی اوقات که انسان کاملا آرامش دارد، دست نمی لرزد و شاید با سرعت ۱:۱۵ ثانیه هم بتوان عکس واضح گرفت و گاهی اوقات که انسان کمی عصبی یا نگران است و دستش می لرزد، شاید با سرعت ۱:۲۵۰ ثانیه هم عکس محو از کار درآید. اما تلاش کنید سرعت شاتر را از ۱:۶۰ پایین تر نیاورید.
هر چقدر فاصله ی کانونی عدسی افزایش یابد، یا به بیان ساده تر، هر چقدر عدسی دوربین بزرگتر و سنگین تر باشد، سرعت شاتر نیز باید افزایش یابد. به عنوان مثال هنگام استفاده از عدسی ۱۲۰ میلیمتری، سرعت شاتر بهتر است از ۱:۱۲۵ ثانیه کمتر نباشد یا هنگام عکاسی با عدسی ۵۰۰ میلیمتری، سرعت شاتر از ۱:۵۰۰ ثانیه کمتر نباشد. دقت کنید این سفارش برای هنگامی است که با دوربین بدون سه پایه و روی دست عکاسی می کنید. ضمنا این قاعده تجربی است و نه علمی.
افراز