تربیت نیروی انسانی متخصص و متعهد، آرمان هر نظام آموزشی است. یک نظام آموزشی کارآمد، با پرورش نیروی انسانی اثربخش موجب ارتقای رشد اقتصادی، اجتماعی و سیاسی جامعه می شود. برای پرورش افراد اثربخش نیز، نظام آموزشی و پرورشی خودکارآمدی لازم است که بتواند با به کارگیری درست اجزا و عناصر برنامه ی درسی؛ اعم از مواد درسی، دانش آموز، وسایل آموزشی، فضا و...، اهداف مورد نظر در آن را محقق کند. در این میان نظام تربیت معلم، نقش محوری را در تربیت دانشجو معلمان جهت آماده سازی آنان برای این رسالت خطیر بر عهده دارد. یکی از چالش هایی که موسسات و دانشگاه ﻫﺎی ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﻌﻠﻢ اﻣﺮوزه ﺑﺎ آن روﺑﺮو ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺧﻠﻖ ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎی ﯾﺎدﮔﯿﺮی اﺳﺖ ﮐﻪ می تواند ﺑﺮ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻣﻌﻠﻤﺎن ﺟﻬﺖ روﯾﺎروﯾﯽ ﻣوﺛﺮ ﺑﺎ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎی واﻗﻌﯽ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ / آﻣﻮزﺷﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬار ﺑﺎﺷﺪ. در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ در ﻃﻮل ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ی آﻣﻮزش ﺣﺮﻓﻪ ای، داﻧﺸﺠﻮﻣﻌﻠﻤﺎن ﻓﺮﺻﺖ ﭘﮋوﻫﺶ در ﺗﺠﺮﺑﻪ را به دﺳﺖ آورﻧﺪ، ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎی ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﺑﺮای ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎی ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻣﯽ ﮐﻪ در آن ﻏﻮﻃﻪ ورﻧﺪ دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﯾﺎﻓﺖ و ﻗﺎدر ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد اﯾﻦ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ را ﺑﻪ داﻧﺶ آﻣﻮزان ﺧﻮد ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﻨﻨﺪ. از آن جا ﮐﻪ، رواﯾﺖ ﻫﺎی ﺷﺨﺼﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺗﺄﻣﻼت داﻧﺸﺠﻮ ﻣﻌﻠﻤﺎن در ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎی واﻗﻌﯽ ﮐﻼس درس اﺳﺖ ﻓﺮﺻﺖ ﯾﺎدﮔﯿﺮی از ﺗﺠﺮﺑﻪ را ﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﻟﺬا آﻣﻮزش «ﭘﮋوﻫﺶ رواﯾﯽ» ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﯿﺶﻧﯿﺎز توسعه ی حرفه ی معلمی، اﯾﻦ اﻣﮑﺎن را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ داﻧﺸﺠﻮمعلمان ﺑﻪ ﺷﯿﻮه ی رواﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﺠﺮﺑﯿﺎت ﺧﻮد ﭘﺮداﺧﺘﻪ و در آﯾﻨﺪه ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ از اﯾﻦ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﺮای ﺗﺄﻣﻞ ﺑﺮ ﻋﻤﻞ ﺧﻮد، ﺑﻬﺒﻮد ﺷﺮاﯾﻂ آﻣﻮزﺷﯽ و ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ، ﺳﻬﯿﻢ ﻧﻤﻮدن دﯾﮕﺮان در ﺗﺠﺮﺑﯿﺎت ﺧﻮد و ﻧﯿﺰ ﺗﻮﺳﻌﻪ ی ﺣﺮﻓﻪای ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻬﺮه ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ.
کتاب روایت پژوهی
نوشته