این مثنوی که با مایه های عرفانی سروده شده وصف عاشق شدن "شیخ صنعان" بر دختر ترسا است که پیش از این نیز "عطار" در "منطق الطیر" آن را به نظم کشیده و قبل از آن نیز در کتاب "تحفه الملوک" (منسوب به امام محمد عزالی) روایتی از آن آمده است. مثنوی سروده "وحدت هندی" با این ابیات آغاز می شود: به نام آن که بی انجام و مبدا/ بود در عین کثرت فرد و یکتا/ حریم بی نیازی خلوت اوست/ جهان آیینه دار طلعت اوست/....