حرمت نهادن به گیاهانی چون گندم و برنج از دیرباز نزد ایرانیان مرسوم بوده است. گاه باورهای بسیار کهن در این میان نقش دارند، به طوری که به این گیاهان جنبه تقدس و پرستشی می بخشند و بدین منظور در آیینهای مذهبی با این گیاهان خوراکهای نذری تهیه می کنند و یا مستقیما آنها را خیرات می دهند. باور کهنی نزد ایرانیان است مبنی بر اینکه ایزد هدیش که نماد خانمان و منزلگاه و خانه است، به حکم خداوند تقدیس نان را به مشیو مشیانه آموختر این باور امروز به صورت حرمت نهادن به نان و برنج خودنمایی میکند و ایرانیان از لگدمال کردن برکت خداوند پرهیز می کنند مزداپور ۱۳۸۷: ۵۵). در مناطقی چون سیرجان به جهت قداست برنج و گندم به آنها دانه های «قل هوالله» می گویند.