آرای «هانری برگسون»، فیلسوف بزرگ و بلندآوازه ی فرانسوی، چنان یگانه، روشنگر و مبتنی بر اهمیت و پاسداشت زندگی بود که «ژیل دلوز» کتابی درباره ی او نوشت به نام «برگسونیسم». برگسون به مفاهیم زمان و مکان، مسئله ی زندگی، زیستن در جهان، طنز، شوخ طبعی و خندیدن، توجه ویژه ای داشت و امروز بخش بزرگی از فهم ما از این مقوله ها، مدیون تئوری پردازی های اوست. برگسون به زندگی در سیر حرکتی اش و با همه ی تغییر و تحولاتش، نگاهی خوش بینانه داشت و همواره با امید به آینده می نگریست و به بی نهایت بودن امر ممکن در زندگی نظر داشت. کتاب «درس های برگسون برای زندگی» از سری کتاب های «مدرسه ی زندگی» است که با زبانی گویا، ساده، موجز و جذاب، نظرگاه برگسون را در مقام معلم راستین زندگی برابرمان گذاشته و واکاوی می کند. برگسون زندگی را در اکنون می دید و به مدد اعتقاد راسخش به اینکه ما همواره از فهم آنچه در آینده منتظرمان است، ناتوانیم، آینده را حامل امیدی بزرگ و خواستنی می دانست. از همین روی زندگی نزد او سرشار شوخ طبعی، طنز و خندیدن مدام بود. کتاب «درس های برگسون برای زندگی» نوشته ی «مایکل فولی»، حرکت از میان تمام ایده های فلسفی این فیلسوف بزرگ برای زندگی در لحظه، همراه با سرخوشی رو به آینده است؛ با رویا، امید و خیال! شاید برگسون و درس هایش برای زندگی، همان چیزی باشد که زندگی قرن بیست ویکمی ما از آن خالی شده است و به بازیابی آن نیاز مبرمی داریم.
کتاب درس های برگسون برای زندگی
هنوز
مایکل فولی
