"مواهب الهی در تاریخ آل مظفر" کتابی است از "معین الدین بن جلال الدین محمد معلم یزدی" که از جمله منابع معدود به جا مانده از این خاندان است و اطلاعات نادری را شامل می‌شود. این کتاب از آن جهت حائز اهمیت است که یکی از کتب تاریخی نوشته شده در دوره آل مظفر و توسط یکی از علما و مورخانی است که با آل مظفر ارتباط نزدیک داشته و مستقیما در حوادث، توطئه‌ها و وقایع حضور داشته است. "مواهب الهی در تاریخ آل مظفر" با دیباچه‌ای طولانی شروع می‌شود و زندگی نیاکان مبارزالدین محمد را بازگو می‌کند و سپس با شرح جنگی که در سال 767 بین شاه شجاع مظفری و برادر او، شاه محمود، رخ داد پایان می‌گیرد.
این کتاب به جهت مستندسازی اعلام جغرافیایی بسیار قابل‌توجه است و محققان از طریق مطالعه‌ی این کتاب متوجه می‌شوند که شهرها و اماکن در دوران نگارش کتاب، به چه شکل نام‌گذاری شده‌اند. نثر این کتاب نمونه ای عالی از نثر جذاب و تصنعی است که "معین الدین بن جلال الدین محمد معلم یزدی" در آن علاوه بر نگارش تاریخ، هنر نگارش و به کارگیری نثری تماما ادبی و متکلف را به رخ کشیده است. خواننده با مطالعه‌ی "مواهب الهی در تاریخ آل مظفر" به مرور به نگارش نویسنده عادت می‌کند و وقتی این اتفاق افتاد، رمز و رازهایی که وی در نگارش این کتاب به کار گرفته، برای او ملموس‌تر و قابل درک‌تر خواهد شد. "مواهب الهی در تاریخ آل مظفر" سرشار از آرایه و صنایع ادبی چشم‌نواز است و خواننده در صفحه به صفحه‌ی آن، آرایه‌های جناس، سجع، استشهاد به اشعار فارسی و عربی، درج آیه‌های کلام‌الله مجید و... را خواهد یافت.
کتاب مواهب الهی در تاریخ آل مظفر
