با پایان قرن بیستم، سوال اصلی در مورد مسألۀ جمعیت این است که چگونه می توان از افزایش جمعیت جهان به بیش از 20 میلیارد نفر در پایان قرن بیست و یکم جلوگیری کرد. طی دو دهۀ اخیر پیش بینی های جمعیتی حاکی از این هستند که تغییر جمعیتی، از الگوی رشد مداوم، به الگوی کاهش و پیری جمعیت، در حال گذار است.
در حال حاضر در اکثر کشورها جمعیت در سن کار بیشتر از جمعیت وابسته است. به طوری که در کل دنیا، تعداد افراد در سن کار، 5برابر جمعیت افراد بالای 60سال است. این نسبت در سال 2050 به زیر 3 برابر می رسد. این نسل ها به سنین پیری وارد خواهند شد و در بسیاری از کشورها از مزایای افزایش عمر بهره مند خواهند شد و بسیاری از آنها تا هشتاد و نود سالگی را تجربه خواهند کرد. بنابراین، چالش اصلی این است که چگونه در دوران زندگی، می توان در رفاه زیست. این رفاه شامل افزایش امید به زندگی سالم، کاهش نابرابری بین نسل ها و هم زمان کسب اطمینان از این است که بین نسل ها برابری وجود دارد. این نسل ها به مثابه منابع جامعوی هستند که جایگزین نسل های بزرگ تر خواهند شد. سوال این است که کشورهای مختلف که در مراحل متغیری از گذار سنی هستند، با این چالش ها چگونه مواجه خواهند شد؟
کتاب تغییر جمعیت و آینده جهان
نقد فرهنگ
سارا هارپر
