کتاب موقام

موقام ها، که حاصل ذوق همه مردم قفقاز است، موسیقی کلاسیک محسوب می شود و گونه اصلی موسیقی حرفه ای مبتنی بر سنت های شفاهی آذربایجان است. هدف این کتاب کشف ردپای تکامل تاریخی موقام ها براساس منابع موجود، پرداختن به ویژگی های نظری و علمی آن ها و مشخص کردن ارزش این آثار هنری در میراث موسیقی آذربایجان است. یکی از خصوصیات کتاب " موقام" در این است که نویسنده از اولین صفحات، قانونمندی موسیقی حرفه ای مبتنی بر سنت های شفاهی آذربایجان و ویژگی های اصلی آن را به زبانی موجز، آشکار می سازد و جایگاه موقام را در موسیقی مشخص می کند. هنر موقام در سه نوع " دستگاه های موقامی"، " موقام های دارای فرم کوچک تر" و " موقام ضربی" تشکل یافته است، که این هر سه نوع در این کتاب جداگانه بررسی می شوند، و درباره منشأ و خصوصیات ساختاری – ترکیبی آنها بحث می شود.همچنین دستگاه های موقامی راست، شور، سه گاه، چهارگاه، شوشتر، بیات شیراز و همایون و نیز موقام کم حجم قطار، رهاب، شهناز، بیات کرد، دشتی و موقام های ضربی تحلیل می شوند. در فصل آخر کتاب، موقام ها و رابطه آنها با آثار آهنگسازی بررسی می شود. چه، در آثار آهنگسازان ما کوک های موقام و ترانه های آن اهمیت زیادی دارند. موقام ها در آثار آهنگسازان، مضمون، مقصد و معنای جدید می یابند. به همین دلیل نویسنده طرز استفاده از موقام ها را در آثار عزیز حاجی بیگف و نسل های بعدی آهنگسازان با دلایل جالب به طور اساسی توضیح می دهد و در پایان چنین نتیجه می گیرد که آهنگسازان آذربایجان در همه ادوار با موسیقی ملی و موقام برخورد خلاقانه داشته اند و هر هنرمند این ظرائف را در چهارچوب استعدادش و از صافی آفرینش خود گذرانده، آنها را در اختیار ستایندگان موسیقی قرار داده است. نویسنده کتاب " موقام موسیقی مقامی آذربایجان" خود موسیقی دان اهل آذربایجان است که علاوه بر شهرت در آهنگ سازی، از محققان حوزه موسیقی و صاحب چند اثر منتشر شده است.