کتاب شیعه در اسلام

این نظر به جای خودش محترم و البته از نظر ما نه نادرست، بلکه ناکافیه. ارجاع به جایی از متن اصلی هم که ندیدیم. این شیوه نظردهی از سمت کسی با این سطح از تحصیلات، بعیده. «استناد به نص و تصریح کلام وحی الهی» هم اگه قرار بود فی نفسه کافی باشه، تعداد رکعات نماز و هزار و یک جنبه‌ی دیگه‌ی دینی هم تصریحی براش در خود کلام وحی نشده. اون «مانند دیگر مذاهب» هم کارو خراب‌تر می‌کنه چون هزار و چهارصد سال تفکر دینی متفکرین فرق مختلف رو با یه نیم خط رد کردن، خودش معلوم نیست (و احیانا، اتفاقا خیلی هم معلومه) که از چه نحوه تفکری ریشه میگیره. مع ذلک، بهترین کار همینه که هرکی خواست کتابو بخونه و خودش برای خودش فکر کنه. همه می‌دونیم که کامنت‌های هیچ صفحه ای، بهترین مکان برای مبادلات فکری نیستن و بیشتر جای خالی کردن‌ها و... هستن - کما این که همین پاسخ فعلی منم می‌تونه از همین نگاه خونده بشه! پس همون بهتر که، جناب مخاطب این کامنت و نه جناب دکترای الهیات، خودمون مطالعه کنیم و عقل خودمون رو به کار بندازیم. اگرم از پیش خودمونو آماده کردیم که یه تفکری رو کنار بزنیم «چون واسه دنیامون راحت تره»، لااقل صدق با نفس رو کنار نذاریم و راحت از دین/تفکر سخت تر، به دین/تفکر راحت‌تر سر بخوریم دیگه. چرا خودمونو اذیت کنیم اصن. والسلام علی من اتبع الهدی.