کتاب نقد تحریف مدرن امام خمینی

مترجمان و برخی مفسران به تفاوت دو ترکیب «عن مواضعه» و «من بعد مواضعه» توجه لازم نداشته اند. در «عن مواضعه» تحریف سخن بی درنگ انجام شده و در «من بعد مواضعه» پس از گذار زمان صورت گرفته است. از سیاق آیات به روشنی می توان تفاوت دو موقعیت اجتماعی و سیاسی و نیز دو موقعیت زمانی را شناسایی کرد. چنان که تحریف سخن و شخصیت امام خمینی در دوران پیروزی انقلاب و نیز در دهه فجر انقلاب، بهمن ماه ۱۳۵۷ تا خرداد ماه ۱۳۶۸ صورت گرفت. پس از رحلت ایشان و گذار سال ها، در سه دهه سپری شده تا به امروز، همچنان دستگاه تحریف ساز پر تکاپوست و در کار دگرگونه سازی و واژگونه نمایی شخصیت و منش و روش امام خمینی است. به عنوان نمونه، عباس میلانی در کتاب «ایرانیان برجسته و متشخص»، درباره واکنش امام خمینی به یک پرسش، زمانی که در روز ۱۲ بهمن ماه سال ۱۳۵۷ با هواپیمای ایر فرانس به تهران می آمدند و هواپیما وارد مرز هوایی ایران شده بود، داستان واره و تفسیری روایت کرده است. امام خمینی از دید عباس میلانی فردی بی احساس نسبت به کشور و ملت ایران بوده است. ایشان تمام این داوری را از واژه «هیچ» استنباط کرده است. مین روایت را موسی الموسوی در کتاب «الثورهٔ البائسهٔ» که به سفارش دولت عراق و علیه امام خمینی و انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی نوشت، مطرح کرده است. موسوی نوشته است، آیت الله خمینی گفته بود: «از این که به ایران برمی گردم هیچ احساس خاصی ندارم.» پاسخ امام فقط یک کلمه بود. در روایت داستانی تحریف های متنوعی صورت گرفته است. وقتی صادق قطب زاده پرسش خبرنگار را ترجمه می کند، می پرسد: «حالا چه احساسی دارید؟» امام خمینی به نقطه دور دستی نگاه می کند و می گوید: «هیچ!» برخی با توجه به شناختی که از سبک سخن و سلوک عرفانی امام خمینی داشته اند، می دانسته اند که واژه «هیچ» در سیاق شخصیت عرفانی و ادبیات امام چه معنایی می دهد. برخی نیز مثل طعمه ای واژه را شکار کرده و امام خمینی را فردی بی احساس نسبت به ایران و ملت ایران معرفی کرده اند. واقعیت و ریشه های تحریف از کجاست؟