«رضا قاسمی» یکی از نوابغ ادبیات، تئاتر و موسیقی معاصر ایران، به شکل عجیبی در همه‌ی حوزه‌های کاری‌اش سرآمد بوده است. رمان‌نویسی چیره‌دست که با «هم‌نوایی شبانه‌ی ارکستر چوب‌ها» نامش در زمره‌ی یکی از مهم‌ترین نویسندگان مدرن تاریخ ادبیات ایران قرار گرفت و جایزه‌ی بهترین رمان دهه‌ی هشتاد شمسی را از منتقدان مطبوعات ایران دریافت کرد. قاسمی در تئاتر مدرن ایران نیز یکی از سرآمدان است و از اواخر دهه‌ی چهل تا اواسط دهه‌ی شصت، هشت نمایشنامه را کارگردانی کرد که پنج‌تای آن‌ها نوشته‌ی خودش بودند و در سال 1355 نیز جایزه‌ی بهترین نمایشنامه را برای «چو ضحاک شد بر جهان شهریار» از تولویزیون ملی ایران دریافت کرد. در موسیقی سنتی ایران نیز رضا قاسمی نه فقط یک نوازنده‌ی چیره‌دست سه‌تار است، بلکه قطعه‌های مختلفی که ساخته و همراه با خوانندگان مختلفی هم‌چون محمدرضا شجریان، شهرام ناظری، سپیده رئیس‌السادات و ... اجرا کرده‌است، در حافظه‌ی جمعی ما به خوبی باقی مانده‌اند. کتاب «رضا قاسمی در گفت‌و‌گویی بلند با محمد عبدی» حاصل ساعت‌ها مصاحبه‌ی پیوسته با اوست که در پاریس انجام شده و نشر بیدگل در ادامه‌ی کتاب‌های تاریخ شفاهی‌اش و پس از انتشار گفت‌وگو با سوسن تسلیمی، منتشر کرده‌است. رضا قاسمی که در سال 1365 از ایران مهاجرت کرده، در چند دهه‌ی اخیر نیز با همان جدّیت و مرارت به کار هنری مشغول بوده و رمان، داستان کوتاه، شعر و نمایشنامه نوشته و اجرا کرده و در نوازندگی و آهنگسازی هم به همین ترتیب بی‌وقفه فعالیت داشته است. کتاب «رضا قاسمی در گفت‌و‌گویی بلند با محمد عبدی» سرشار از نکته‌های ریز و درشت پیرامون هنر و ادبیات است و نظرگاه رضا قاسمی پیرامون کار هنری، ایران، مهاجرت و بسیاری از مسائل دیگر را روشن می‌کند.
کتاب رضا قاسمی
