بیان و حس بازیگر باید منطبق بر شخصیت نمایشی باشند و در نمایش های واقع گریانه، همان گونه در روی صحنه به تماشاگران عرضه شوند که در زندگی روزمره اتفاق می افتند.برای بازی واقع گرایانه صحنه ای، حرکت یا بیان متفاوت با جریان عادی زندگی وجود ندارد.شدت لحن بازیگر باید با اندازه سالنی که در آن اجرا می کند هماهنگی لازم را داسته باشد تا تماشاگر آخرین ردیف هم به وضوح سخنان او را متوجه شود. اما، این که گفته شود نوع بیان و لحن بازیگر باید با زندگی معمولی و خارج از صحنه متفاوت باشد، تلقی نادرست و بدون شک مردود است. امیدارم این کتاب بتواند برای دوستداران بازیگری، هرچقدر هم کم تجربه، گره گشای پاره ای از شیوه های رفتاری و بیانی در روی صحنه باشد و بازیگران به کمک آن بتوانند کار خود را پرنفوذتر به تماشاگران عرضه کنند. هر اندازه که هر بازیگر با رعایت اصول تجربه شده و تثبیت یافته، قادر خواهد بود هم به زیبایی کارش کمک کند و اثر محکم تری در برابر مخاطبانش قرار دهد روی سخن در این کتاب، با کسانی است که تئاتر را از دریچه فعالیتی جدی و تاثیرگذار، به لحاظ فرهنگی، مورد توجه قرار می دهند. مهم نیست که از چه زمانی به کار نمایش صحنه ای روی آورده اید و نیز مهم نیست که این حرکت شما تا چه اندازه با معیارهای افراد کار آزموده و پرتجربه، یا به عبارتی حرفه ای، تطابق دارد. مهم این است که فعالیت شما، هرچند در مقیاس کوچک تر، تا چه میزان خردمندانه و کم اشتباه جلوه می کند. بازیگر باید دقت کند، در صورتی که شخصیت نمایشی کاملا منطبق بر شخصیت خود او نیست، نشستن و برخاستن تماما منطبق با شخصیتی باشد که قرار است ارائه دهد. برای رسیدن به حس لازم در بازی روی صحنه، باید زیر بنای حس های مختلف را شناخت و آها را مورد شناسایی و تمرین و پرورش قرار داد. شناخت عناصر عمده ی پرورش حس، کلید راه یابی به حوزه بازیگری حرفه ای است.