کتاب «بدن صحنه‌ای» اثر ماریا جوزه کنترراس لورنزینی، کتابی دربارۀ تأثیر متقابل بین بدن، حافظه و قدرت دولت است. نویسنده به طور کلی به این می‌پردازد که چگونه «بدن‌ها» به جایی برای ظهور قدرت سیاسی و اجتماعی تبدیل می‌شوند، به ویژه در زمینه خشونت و سرکوب دولتی. کتاب ابتدا بر مفهوم حافظه تجسم یافته تمرکز می‌کند که منظور از آن بدنی است که خود به مخزن تجربیات تاریخی و شخصی تبدیل می‌شود. این ایده برای درک اینکه چگونه افراد و جوامع درگیر تروما می‌شوند ضروری است. نویسنده استدلال می‌کند که خاطرات نه تنها در ذهن ذخیره می‌شوند، بلکه بر روی بدن نیز حک می‌شوند و بر نحوه حرکت، واکنش و تعامل افراد با دنیای اطرافشان تأثیر می‌گذارند. بدن همچون صحنه‌ای از اجرای تروماها است. بخش قابل توجهی از کتاب به بررسی چگونگی اعمال خشونت دولتی بر بدن‌ها اختصاص دارد. نویسنده مورد اشکال مختلف خشونت تحمیلی توسط دولت، از جمله شکنجه، زندان و تبعید اجباری بحث می‌کند و اینکه چگونه این اعمال آثار ماندگاری بر بدن فردی و حافظه جمعی به جا می‌گذارند. او از مطالعات موردی تاریخ شیلی، به ویژه در دوران دیکتاتوری پینوشه، برای نشان دادن نکات خود استفاده می‌کند. قابل ذکر است که لورزینی، نویسندۀ کتاب، به خاطر تحقیق‌ها و نوشته‌هایش در هنر «اجرا» (پرفورمنس) مشهور است. بخشی از این کتاب نیز هنر پرفرومنس را همچون مقاومتی دربرابر خشونت دولتی مورد تحلیل قرار می‌دهد، نوعی خاص از پرفرومنس که بیش از آنکه سبکی از بیان هنری باشد، اقدامی سیاسی است. در نهایت، این کتاب از حوزه‌های نظری مختلف، از جمله نظریه فمینیستی، مطالعات حافظه و مطالعات هنری بهره گرفته است. نویسنده همچنین از روش‌های کیفی، از جمله مصاحبه و مشاهده برای جمع‌آوری داده‌های مورد نظرش استفاده کرده است. این چارچوب‌های گسترده، منجر به شده است تا قدرت اقناعی استدلال‌های او افزایش یابد و نتیجتا درک عمیق‌تری از روابط بین بدن، حافظه و قدرت دولت ارائه دهد.
کتاب بدن صحنه ای
نیماژ